Ο Jonathan Frakes (Commander Riker στο Star Trek) είναι την ίδια ηλικία με τον πατέρα μου.

Αυτή είναι η τρίτη εβδομάδα.
Έχουμε μια καινούργια που δουλεύει για το τμήμα (στην βιβλιοθήκη που δουλεύω τώρα) και είναι τελείως η κοπέλα. Τρεις λαλούν και δυό χορεύουν όπως λέει και η φίλη μου η Βαμπιρέλα.

Λοιπόν άκου φάση: χρειαζόταν η βιβλιοθήκη μια βιβλιοθηκάριο συστημάτων τεχνικού επιπέδου - Systems Librarian στα Αγγλικά - είναι ειδικότητα - για το τμήμα μου. Πάνε και προσλαμβάνουν μία 29-χρόνη. ΟΚ. στην ηλικία δεν έχω πρόβλημα γιατί όπως λέω μπορεί να είσαι 100 και να μην ξέρεις τίποτα, αλλά να είσαι 20 και να ξέρεις τα πάντα.

Το κακό είναι πώς αυτή, ασχέτος αν έχει τελειώσει μάστερ βιβλιοθηκάριου (που είναι μιά μαλακία και μισή γιατί δεν σου διδάσκουν τίποτα), και δεν ξέρει τίποτα. Το μόνο που ξέρει είναι να έχει φαϊνές ιδέες, γιαρκόν, μαλακίες, και buzzwords. Δεν έχει καν καταλάβει τι τρέχει στην βιβλιοθήκη και βρίσκει λύσεις σε προβλήματα που δεν υπάρχουν (εκτός από τον νού της δηλαδή).

Το κουφό πιο είναι; Ότι είναι το αφεντικό μας! Βασικά το αφεντικό μου δεν άλλαξε - αυτός απλά έχει αυτή ως αφεντικό - και αυτός ξέρει παραπάνω από αυτήν!

Να την πνίξω τώρα...ή μετά;

Όταν ήμουν στο λύκειο, ήθελα να σπουδάσω πληροφορική.
Τελικά το είπα και το έκανα! Τελείωσα με πτυχίο πληροφορικής και νόμιζα πώς θα έκανα τρελά λεφτά και ίσως να μπορούσα να έρθω Ελλάδα μόνιμα (ναι – τέτοιες σκέψεις είχα).

Τελικά όταν τελείωσα, τα λεφτά για πληροφορική στέρεψαν γιατί πολλές από αυτές τις δουλειές πήγαν στην Ινδία, και αν δεν είχες προϋπηρεσία, δεν μπορούσες να βρεις δουλειά με τα τρελά λεφτά που έδιναν πριν.

Μετά, αφού άρχισα να δουλεύω μόνιμα στο παν/μιο, μίλαγα με μια φίλη μου που θα πήγαινε για μεταπτυχιακό σε διοίκηση επιχειρήσεων (ΜΒΑ), και μου είπε πώς ήταν διεθνές αναγνωρισμένο και πώς αν ήθελε να επιστρέψει στην Πολωνία, θα μπορούσε να βρει εύκολα δουλειά. Το σκέφτηκα, το ξανασκέφτηκα, και αποφάσισα, θα κάνω ΜΒΑ και ίσως να μπορούσα να έρθω Ελλάδα μόνιμα (ναι – τέτοιες σκέψεις είχα - χα χα χα – απίστευτο!)

Τελικά σε ένα χρόνο αποφοιτώ, και άρχισα να σκέφτομαι «μετά τι;» - Ελλάδα δεν γίνεται για αρκετούς λόγους. Οπότε τι θέλω να κάνω με την ζωή μου (εκτός από το να κερδίσω το ΛοΤΤο και να κάνω ότι γουστάρω όποτε γουστάρω).

Έλεγα να κάνω Εφαρμοσμένη Γλωσσολογία (δωρεάν για εμένα) – αλλά από τα 10 μαθήματα, μόνο τα 4 μου είναι ενδιαφέροντα, τα μαθήματα που θέλω να κάνω δεν μπορώ να τα κάνω για την πτυχιακή και για να τα κάνω, πρέπει να κάνω 16 μαθήματα (δηλαδή τα μαθήματα που θέλω, συν τα 6 που απεχθάνομαι) – Οπότε άσε το, λεω να κάνω μόνο τα 4-5 μαθήματα που θέλω και ξεχνάω το «πτυχίο»

Έλεγα να κάνω διδακτορικό στην πληροφορική (και αυτό δωρεάν γιατί δουλεύω για το παν/μιο) αλλά είναι όλα θεωρητικά! Εγώ θέλω εφαρμοσμένη πληροφορική – human computer interaction & interface design συγκεκριμένα – αλλά τέτοιο πράγμα δεν έχουν – φτού σας! :ρ

Οπότε τώρα σκέφτομαι, να κάνω ένα μάστερ σε συστήματα πληροφορικής (μέσο του τωρινού τμήματος) – είναι δωρεάν, είναι μόνο 6 μαθήματα (όλα ενδιαφέροντα, και για μένα σχετικά εύκολα), και έτσι θα μπορώ, μάλλον, να αυξήσω τον μισθό μου.

Το μόνο κακό είναι πώς αναβάλω για ένα, ή ενάμιση χρόνο την ίδια απόφαση – μετά το «μάστερ τι;». Θέλω μεν να κάνω διδακτορικό, και αρκετοί μου καθηγητές το ενθαρρύνουν και μου λένε να μην κάνω μαλακίες με το 2ο μάστερ – να πάω κατευθείαν για διδακτορικό, αλλά το θέμα είναι το παραδάκι...Αν πάω για διδακτορικό χρειάζομαι χρήμα - έχουμε τα κανονικά έξοδα: φαΐ, ρεύμα, ίντερνετ, θέρμανση και τα μηνιάτικα: κοινόχρηστα, και την πληρωμή της υποθήκης.

Έχω την εντύπωση πώς και Διδακτορικό να είχα, όταν το τελείωνα θα έλεγα και πάλι θα έλεγα «μετά το διδακτορικό, τι;» χε χε χε. Τι αποφάσεις είναι και αυτές;

Τελικά...δεν ξέρω...

Χρόνια πολλά σε όλους! :-)
Καλά να περάσετε και προσοχή στους δρόμους!

Άλλο ένα που έμαθα με το τέτ-α-τέτ το περασμένο Σ/Κ.... Με ζηλεύει! Ναι! Ναι! Είναι αλήθεια!
Το περασμένο Σ/Κ, όταν είχαμε το πρωινό μας τέτ-ά-τέτ, μου είπε πώς ένας από τους λόγους που δεν ήθελε πια να ακούει τα «παράπονά» μου για την δουλειά ήταν πώς ζήλευε. Η δουλειά μου, κατά την γνώμη της, ήταν πιο εύκολη (συγκριτικά με την δικιά της), και πώς το γεγονός πώς εγώ (και άλλοι) είχαν χρόνο στην εργάσιμη ημέρα να κάνουμε κάτι ΕΚΤΟΣ δουλειάς, ενώ αυτή δεν μπορούσε ...καλά αυτό θα το εξηγήσω σε άλλο άρθρο, αλλά θα πω το εξής : δουλεύουμε για το δημόσιο. Δεν χρειάζεται να σκοτώνεσαι!
Τελικά τι ζηλεύει:
Είμαι 9 χρόνια μικρότερος της και...
Πληρώνομαι το ίδιο με αυτήν, ίσως και λίγο παραπάνω...
ΔΕΝ έχω να πληρώσω εκπαιδευτικά δάνεια, ενώ αυτή χρωστάει τις Μιχαλούς...
Η δουλειά μου είναι πιο «εύκολη»...
Είμαι αρκετά κωλόφαρδος.

Εντάξει – είμαι κωλόφαρδός – αλλά δεν είναι θέμα ανταγωνισμού. Περίεργο πράγμα η ζήλια. Εύχομαι να το ξεπεράσει...