Τις προάλλες είδα το παρακάτω άρθρο στα ΝΕΑ.
Αρκετά ενδιαφέρον ευρήματά, τώρα κατά πόσο ισχύουν δεν ξέρω, αλλά έχω δει με τα μάτια μου τα συμπτώματά βαρεμάρα στην δουλειά.

------------------------------------


Όταν βαριέστε στο γραφείο...
Το σύνδρομο επαγγελματικής ανίας είναι η νέα ασθένεια στον χώρο εργασίας
ΤΗΕ ΤΙΜΕS Του Roger Βoyes

Κατάπτωση. Ενώ η επαγγελματική κόπωση και το στρες είναι κοινωνικώς αποδεκτά προβλήματα, η επαγγελματική ανία θεωρείται κάτι περισσότερο από τη λούφα

Είστε κακόκεφοι όταν τελειώνετε τη δουλειά σας; Αισθάνεστε κενό; Καρφώνετε το άδειο βλέμμα σας στον τοίχο; Μάλλον δεν υποφέρετε από σύνδρομο επαγγελματικής κόπωσης, αλλά από το σύνδρομο επαγγελματικής ανίας, τη νέα ασθένεια στον χώρο της εργασίας.

«Υπολογίζουμε ότι 15% των εργαζομένων υποφέρει από το σύνδρομο επαγγελματικής ανίας» λέει ο Πίτερ Βέρντερ, ένας από τους συγγραφείς του βιβλίου «Diagnose Βoreout». Πολλοί εργαζόμενοι αισθάνονται τόσο αμήχανα στο γραφείο ώστε ξοδεύουν μεγάλο μέρος της ημέρας τους προσποιούμενοι ότι εργάζονται. Αυτό παράγει περισσότερο αρνητικό στρες, ακόμη και από την υπερβολική εργασία. Το αποτέλεσμα είναι μια κρυφή αλλά σοβαρή κατάπτωση στο γραφείο. «Είναι πιο εύκολο να παραδεχθείς ότι είσαι αλκοολικός, παρά να πεις στον προϊστάμενο ότι δεν χρησιμοποιείσαι κατάλληλα στη δουλειά σου» σημειώνει ο δεύτερος συγγραφέας του βιβλίου, ο Φίλιπ Ρόθλιν. Ενώ η επαγγελματική κόπωση και το στρες είναι κοινωνικώς αποδεκτά προβλήματα, η επαγγελματική ανία θεωρείται κάτι περισσότερο από τη λούφα.

Οι συγγραφείς κατέληξαν στα συμπεράσματά τους με βάση μια μελέτη για τον χαμένο χρόνο, την οποία διεξήγαγε το 2005 ο Νταν Μαλακόφσκι. Το ένα τρίτο από τους 10.000 ερωτηθέντες δήλωσε ότι δεν είχε ενδιαφέρουσα δουλειά, με αποτέλεσμα να ξοδεύει κατά μέσο όρο δύο ώρες την ημέρα σε άσχετα πράγματα για να «σκοτώσει» την ώρα.
Η νέα έρευνα

Η νέα μελέτη, η οποία έχει γίνει μπεστ σέλερ στον χώρο της εργασίας, έχει πολύ μικρότερο αλλά πιο προσεκτικά επιλεγμένο δείγμα: εκατό μάνατζερ, τραπεζίτες, εργαζόμενοι στις δημόσιες σχέσεις και στη διαφήμιση, οι οποίοι υποτίθεται ότι εργάζονται σε περιβάλλον με πολλές ευκαιρίες και προκλήσεις. Τα αποτελέσματα, ωστόσο, ήταν ανάλογα.

Το σύνδρομο επαγγελματικής ανίας είναι μέ ρος της δουλειάς στο γραφείο εδώ και πολλά χρόνια. Θυμάμαι ότι όταν δούλευα για τους «Financial Τimes» τη δεκαετία του 1970, οι συνάδελφοι είχαν αναπτύξει το σύστημα «ιταλικό μπουφάν». Ένα εφεδρικό μπουφάν που έμενε πάντα στο γραφείο, κρεμόταν στην πλάτη της καρέκλας σου, μια μισοάδεια κούπα καφέ έμενε δίπλα στο τηλέφωνό σου και εσύ εξαφανιζόσουν για κάνα δίωρο. Ο αρχισυντάκτης πίστευε ότι είχες πάει για κάποια δουλειά κάπου στο κτίριο. Ο Ρόθλιν και ο Βέρντερ καταγράφουν και άλλα τέτοια, παλιά κόλπα. Μια δήθεν στομαχική διαταραχή είναι από τα πιο δημοφιλή.
Οι μπλόγκερ

«Αυτό που είναι νέο», λέει ο Βέρντερ, «είναι ότι το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και το κινητό τηλέφωνο επεξέκτειναν την ακτίνα των εναλλακτικών δραστηριοτήτων. Πότε νομίζεις ότι γράφει ο κόσμος στα μπλογκ;». Η ικανοποίηση να κλέβει κανείς χρόνο από τη δουλειά του ατονεί γρήγορα. Μετά, λένε οι δυο Γερμανοί συγγραφείς, υπάρχουν μόνο δύο επιλογές για να αποτραπεί το σύνδρομο: να μιλήσουμε στον εργοδότη μας κινδυνεύοντας να υποστούμε την περιφρόνησή του ή να αλλάξουμε δουλειά.

© Τhe Τimes, 2007

Αν και δεν μπορώ να ψηφίσω στην Ελλάδα, τις τελευταίες μέρες διαβάζω περί των πολιτικών στην Ελλάδα, και μπορώ να πω πως τα πολιτικά στην Ελλάδα αυτές τις μέρες είναι πιο ενδιαφέροντά από τα Αμερικάνικα πολιτικά!

Τέστ

Εδώ και χρόνια πιστεύω πως το σύστημα εισαγογής στα πανεπιστήμια πρέπει να αλλάξει - ίσως είναι καιρός να αρχίσουμε πραγματικά ως Έλληνες σκεφτόμαστε περί του θέματος και να κάνουμε κάτι...

Από τα σημερινά Νέα (Σεπτ. 5, 2007)

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΥΡΟΠΛΗΚΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ ΠΟΥ ΑΔΙΚΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ

«Κυρία Υπουργέ, εγώ κάηκα για μια ακόμη φορά»

ΕΠΙΣΤΟΛΗ προς την υπουργό Παιδείας από την πυρόπληκτη Ηλεία απευθύνει ο μαθητής Αθανάσιος-Αλέξιος Μπούρης, που λόγω του λάθους στις βάσεις εισαγωγής ανακοινώθηκε αρχικά ότι εισήχθη στη σχολή πρώτης προτίμησής του στην Κέρκυρα και τελικά εισάγεται σε άλλο τμήμα, στην Αθήνα. Ο μαθητής γράφει προς την κ. Γιαννάκου:
«Κυρία Υπουργέ, Προέρχομαι από μια περιοχή, τον Νομό Ηλείας, που είχε τεράστιες καταστροφές από τις πυρκαγιές. Την περασμένη Κυριακή κάηκε το σπίτι που πέρασα τα παιδικά μου χρόνια και τα καλύτερα καλοκαίρια μου. Λυπήθηκα πολύ. Το πολύ δεν μπορεί βέβαια να αποδώσει το μέγεθος. Τη Δευτέρα βγήκαν τα αποτελέσματα των εισαγωγικών. Χάρηκα, όσο μπορούσα να χαρώ σε τέτοιες περιστάσεις καταστροφής, γιατί πέρασα στο Τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας στην Κέρκυρα, που ήταν η πρώτη μου προτίμηση.

Χάρηκα και για τους συμμαθητές και τους φίλους μου, το συζητήσαμε, καταλαβαίνετε πώς συζητούν και πώς χαίρονται τα παιδιά σε ανάλογες περιπτώσεις, τι ψυχολογία διαμορφώνουν. Για όλους είχα πετύχει τον στόχο μου, για όλους ήμουν πλέον φοιτητής στο συγκεκριμένο τμήμα και εγώ ήμουν έτοιμος ψυχολογικά να ξεκινήσω τη φοιτητική μου ζωή στην Κέρκυρα.

Δυστυχώς, χθες, έμαθα ότι λόγω λάθους των αποτελεσμάτων, δεν εισάγομαι στην Κέρκυρα, αλλά σε άλλο τμήμα, στην Αθήνα, που ήταν η έκτη προτίμησή μου. Πώς να το δεχτώ; Πώς να το αντιμετωπίσω; Πώς να το γυρίσω μέσα μου; Τι να πω στους φίλους μου;

Κυρία Υπουργέ, εγώ κάηκα για μια ακόμα φορά. Θα το σκεφτώ αν θα γραφτώ στο νέο τμήμα που εισάγομαι τώρα. Λογικά το καταλαβαίνω και το δέχομαι ότι αυτά τα μόρια έπιασα, εκεί πρέπει να φοιτήσω. Ψυχολογικά όμως δεν το αντέχω. Στη μια φωτιά προστέθηκε κι άλλη».

Με εκτίμηση Μπούρης Αθανάσιος-Αλέξιος 1ο Λύκειο Πύργου Ηλείας