Club Admiralty Blog
A blog about life in general, in as many languages as I can manage. Ενα ιστολόγιο περι ζωής, πολυγλωσσο - σε όσες γλωσσες εχω μεράκι να γράψω.
LTE is frozen!
Wednesday, Dec 31 2008, 11:07 Technology Permalink
In Canada this means that all carriers will be using the same technology, so Bell, Telus and Rogers will now see real competition because the handsets will have the potential to be unlock and brought with you to another carrier :-)
The future looks bright! (now if data package prices were to fall...)
Comments

WiFi και στο τρένο!
Wednesday, Dec 31 2008, 00:31 iPod, Νέα PermalinkΑυτό το ultra connectedness τελικά με κυνηγάει, τουλάχιστον δεν θα μου κοστίσει λεφτά σε αυτή την περίπτωσή ;-)
Σήμερα το πρωί όσο ερχόμουν στην δουλειά, είδα στην εφημερίδα πως το τρένο που παίρνω για να έρθω στο γραφείο (και για να πάω σπίτι φυσικά), θα έχει δύο άμαξες (δύο από επτά νομίζω) με δωρεάν WiFi!
Αν και είναι αναμενόμενο να είναι λίγο αργό - 110 άτομα έχει κάθε άμαξα, αν οι μισοί χρησιμοποιούν το ΑΡ τότε θα είναι λίγο χελωνίτσα το ίντερνετ, αλλά τέλος πάντων - το σημαντικό θα είναι πως θα μπορώ να κοιτάζω τα RSS, facebook, linkedin και πρωινά νέα άμα γουστάρω...και αν δεν γουστάρω κάνω κάτι άλλο.
Τώρα να είχαν και δωρεάν WiFi στον σταθμό του τρένου για τα βράδια που θα περιμένω μετά το μάθημα... (lol)
Σήμερα το πρωί όσο ερχόμουν στην δουλειά, είδα στην εφημερίδα πως το τρένο που παίρνω για να έρθω στο γραφείο (και για να πάω σπίτι φυσικά), θα έχει δύο άμαξες (δύο από επτά νομίζω) με δωρεάν WiFi!
Αν και είναι αναμενόμενο να είναι λίγο αργό - 110 άτομα έχει κάθε άμαξα, αν οι μισοί χρησιμοποιούν το ΑΡ τότε θα είναι λίγο χελωνίτσα το ίντερνετ, αλλά τέλος πάντων - το σημαντικό θα είναι πως θα μπορώ να κοιτάζω τα RSS, facebook, linkedin και πρωινά νέα άμα γουστάρω...και αν δεν γουστάρω κάνω κάτι άλλο.
Τώρα να είχαν και δωρεάν WiFi στον σταθμό του τρένου για τα βράδια που θα περιμένω μετά το μάθημα... (lol)

Television Tuesday: Babylon 5
Tuesday, Dec 30 2008, 09:28 Entertainment, Television Permalink
I started watching Babylon 5 in high school after a debate with a friend of mine on which one was better: Babylon 5 or Star Trek: The next generation. I thought that to make a better decision, I would have to watch Babylon 5. I did and I was hooked!
I recently watched all of Babylon 5 from season 1 to season 5, plus all the movies, and the sense I have of the series now, is different from the sense I had when I was in high school (10 years ago). This is a function of two things:
The first is that I started watching Babylon 5 during season 5 (which was good), and I really did not pay attention to the previous seasons that kinda sucked. I put up with them in order to get the back story.
The second was that I was in high school.
Babylon 5 as a concept is actually not bad. The story makes sense. The alien races are great and they really show they work as paradigms of the different natures of humanity. The main conflict is great. Where the series falls short is the absolutely horrible writing of J. Michael Straczynski (JMS).
JMS wrote ALL of the episodes and the subsequent movies, and his bad writing stigmatizes the whole Babylon 5 universe. His writing is just awful! There was also little thought on how the series was going to end.
Season 1 was a good setup for the conflict ahead (bad writing aside)
Seasons 2 thought 4 were good in terms of dealing with the conflict and giving us a climax for the end of that conflict (the shadow war)
Season 5...fell on its face! Really! What the heck happened? Season 5 stunk!
Then...there were the movies... I think you should check out IMDB and the different user ratings for the movies because those speak volumes, and I actually agree with most negative remarks.
Now should YOU watch Babylon 5? Well, if you don't mind cheesy, korny, and really bad dialog, you should. The sci-fi plot, or at least the underlying ideas are pretty good. The execution (and writing) is what sucks!
If you have little patience for bad writing...then perhaps you shouldn't :-)
At this point I think that The Next Generation is better than Babylon 5. If you want to see a space station sci-fi drama you should check out Star Trek: Deep Space Nine.

Homo Consumerus
Tuesday, Dec 30 2008, 08:38 #foveros, Για γέλια, Γιορτές, Ελληνικά, Πολιτεία, Σκέψεις PermalinkΑναμετάδωση από G700
Της G700 για το περιοδικό Post Media*
Ταξιδεύοντας με τον προαστιακό πριν από μερικές μέρες, πήρε το αυτί μας μια συζήτηση ανάμεσα σε δύο δασκάλες. Οι κοπέλες ήταν δεν ήταν 25 χρονών. Το θέμα; Τι άλλο; To shopping.
-Άσε φιλενάδα, είδα ένα ζευγάρι μπότες προσφορά στα «Μέρμερις» τις προάλλες, θαύμα, ξεκινάει την κουβέντα η μία.
-Πολύ ωραία τα «Μέρμερις», απαντάει η άλλη. Αλλά λίγο ακριβά τα βρίσκω ρε συ Μαρία δε νομίζεις;
-Ναι, αλλά οι μπότες είναι προσφορά μόνο 540 ευρώ, σκέφτομαι να τις χτυπήσω.
540 ευρώ!!! Μας πιάνει απελπισία. Για ένα ζευγάρι μπότες; Μα ποιος δίνει τόσα λεφτά για ένα ζευγάρι μπότες; Και που τα βρίσκει; Απ' το μισθό της πρωτοδιορισμένης δασκάλας που δε φτάνει ούτε τα 1000 ευρώ μηνιαίως;
Για όλα αυτά υπάρχει εξήγηση. Το χαρακτηριολογικό πρότυπο που δίνει τον τόνο στη σημερινή Ελλάδα είναι ο άνθρωπος - ανυπόμονος καταναλωτής. Ο homo consumerus που τα θέλει όλα εδώ και τώρα. Αυτός που έχει αφήσει παράμερα την αυτοπειθαρχεία και την αυτοσυγκράτηση, κι επιζητεί διακαώς την αυτοπραγμάτωση προβάλλοντας το «δικαίωμα» ακόμα και των πιο τρελών καταναλωτικών επιθυμιών να βρουν ικανοποίηση. Αυτός που κάνει ατομικά όνειρα τα οποία μπορούν να ικανοποιηθούν μονάχα μέσα απ' την κατανάλωση μαζικών προϊόντων.
Το φαινόμενο δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό. Στη δυτική μαζική κοινωνία της κατανάλωσης οι ανάγκες των ανθρώπων έχουν μετατραπεί πλέον σε πιεστικές επιθυμίες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σημερινή οικονομική κρίση στις ΗΠΑ. Από τη δεκαετία του 1980 οι Αμερικανοί ξοδεύουν περισσότερα απ’ όσα παράγουν και καλύπτουν τη διαφορά δανειζόμενοι από τις τράπεζες. Όπως πολύ εύστοχα το έθεσε ο αρχισυντάκτης του Newsweek Fareed Zakaria, εάν κάποιος Αμερικανός ήθελε να αγοράσει μεγαλύτερο σπίτι, καλύτερη τηλεόραση και πιο γρήγορο αυτοκίνητο δε χρειαζόταν να πληρώσει. Τα έβαζε στην πιστωτική ή υποθήκευε το σπίτι του και δανειζόμενος χρηματοδοτούσε ακόμα και την πιο τρελή φαντασίωσή του. Όσο όμως οι φαντασιώσεις αυξάνονταν, και με τις τράπεζες να καλλιεργούν τον ανεύθυνο δανεισμό, τόσο αυξανόταν το χρέος των νοικοκυριών. Από 680 δις δολάρια το 1974 σε 14 τρις σήμερα με το μέσο νοικοκυριό να έχει 13 πιστωτικές κάρτες.
Το αίτημα της αυτοπραγμάτωσης είναι σ’ αυτό το σημείο το κλειδί. Η αυτοπραγμάτωση συνυφαίνεται με όλες εκείνες τις ηδονιστικές στάσεις που υποβαστάζουν ψυχολογικά τη μαζική κατανάλωση και επομένως την ίδια την υπόσταση της οικονομίας. Οι υλικές ανάγκες του ανθρώπου καταναλωτή ξεπερνούν κατά πολύ την επιβίωση ή την λιτή διαβίωση και ακουμπάνε το επίπεδο της πολυτελούς διαβίωσης.
Αυτό όμως το διαρκές κυνήγι της αυτοπραγμάτωσης μέσω της κατανάλωσης προκαλεί σημαντικές έως κοσμογονικές αλλαγές στον κόσμο γύρω μας. Η αυτοπραγμάτωση συνεπάγεται μια καινούρια αντίληψη του εαυτού μας, της εργασίας, της πολιτικής, των ανθρώπινων σχέσεων, της ίδιας της ζωής.
Η ζωή για το homo consumerus αποτελεί ένα άπειρο πλήθος καταναλώσιμων προϊόντων, όπου κανείς τριγυρίζει και διαλέγει πότε το ένα πότε το άλλο. Τα πάντα καταναλώνονται. Από αντικείμενα χρήσης, κινέζικα, ινδικά, ευρωπαϊκά, αμερικάνικα, μέχρι αξίες, ιδεώδη και εμπειρίες. Τι κι αν το κινέζικο αντικείμενο είναι προϊόν κοινωνικού και περιβαλλοντικού dumping; Τι κι αν αγοράζοντάς το υπονομεύεις εμμέσως τις εργασιακές σχέσεις στη χώρα σου; Τι κι αν είσαι χριστιανός ορθόδοξος; Μπορείς επίσης εύκολα να δηλώνεις κομμουνιστής ή οπαδός της μαγείας. Οι αξίες και τα πιστεύω, όπως τα αντικείμενα χρήσης, καταναλώνονται, εναλλάσσονται και προσαρμόζονται κατά το δοκούν. Δεν καθοδηγούν τη συμπεριφορά του ατόμου. Στόχος πάντα είναι η άμεση, έστω και παροδική απόλαυση μέσα από μια διαδικασία συνεχούς εναλλαγής αντικειμένων, ρόλων, συντρόφων, βιωμάτων.
Υπ’ αυτές τις συνθήκες, η εργασία, όπως έλεγε κι ο Π. Κονδύλης στο βιβλίο του «Η Παρακμή του Αστικού Πολιτισμού», δεν επιτελείται με πουριτανική ευλάβεια, ούτε για την απόκτηση της αρετής ή ως δύναμη αυτοπειθάρχησης (αστικό εργασιακό ήθος), αλλά εντελώς πραγματιστικά, ως μέσο για την απόκτηση καταναλωτικών αγαθών.
Αντιστοίχως, ο ελεύθερος χρόνος δεν παρέχει απλώς ανάπαυση για ακόμη παραγωγικότερη συνέχιση της εργασίας (συνθήκες προλεταριάτου), αλλά αποτελεί μέσο για να μπορέσει το άτομο να διαμορφώσει το χρόνο του σε ευρύτερη καταναλωτική βάση. Το παιχνίδι του καταναλωτή τίθεται σε ανώτερη μοίρα από την πειθαρχημένη δραστηριότητα του εργαζόμενου.
Οι συνέπειες για την πολιτική είναι επίσης άμεσες. Στη δημοκρατία των αυθεντικών ανθρώπων καταναλωτών, όπου αστοί και προλετάριοι τείνουν να εξαλειφτούν, η πολιτική οφείλει να μιλάει στον κάθε πολίτη προσωπικά, να βρίσκεται σε διαρκή συνομιλία με τις επιθυμίες του ατόμου και κυρίως να εξασφαλίζει ή να πείθει ότι μπορεί να διασφαλίσει απτές δυνατότητες για κατανάλωση. Έτσι μόνο αποκτάει ουσία η έννοια της ισότητας.
Homo consumerus λοιπόν. Ακόμα κι όταν η επιβίωση δεν είναι δεδομένη, ακόμα κι αν όταν κάποιος δεν έχει εξασφαλίσει βασικά πράγματα στη ζωή, μόνο όταν καταναλώνει μαζικά προϊόντα αισθάνεται άνθρωπος. Μόνο μέσω της κατανάλωσης ξεδιψάει τη δίψα του για αναγνώριση, μόνο έτσι αισθάνεται αυθεντικός. Κάπως έτσι, με μισθό 1000 ευρώ το μήνα, τα 540 ευρώ για ένα ζευγάρι μπότες «Μέρμερις» συνιστούν μια καλή προσφορά. Σίγουρα έτσι γίνεσαι χλιδάνεργος. Ήρθε ο καιρός να αλλάξουμε νοοτροπία.
*Το παρόν άρθρο της G700 δημοσιεύτηκε στο πρώτο τεύχος του νέου ανεξάρτητου διμηνιαίου περιοδικού Post Media που κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 2008.
Της G700 για το περιοδικό Post Media*
Ταξιδεύοντας με τον προαστιακό πριν από μερικές μέρες, πήρε το αυτί μας μια συζήτηση ανάμεσα σε δύο δασκάλες. Οι κοπέλες ήταν δεν ήταν 25 χρονών. Το θέμα; Τι άλλο; To shopping.
-Άσε φιλενάδα, είδα ένα ζευγάρι μπότες προσφορά στα «Μέρμερις» τις προάλλες, θαύμα, ξεκινάει την κουβέντα η μία.
-Πολύ ωραία τα «Μέρμερις», απαντάει η άλλη. Αλλά λίγο ακριβά τα βρίσκω ρε συ Μαρία δε νομίζεις;
-Ναι, αλλά οι μπότες είναι προσφορά μόνο 540 ευρώ, σκέφτομαι να τις χτυπήσω.
540 ευρώ!!! Μας πιάνει απελπισία. Για ένα ζευγάρι μπότες; Μα ποιος δίνει τόσα λεφτά για ένα ζευγάρι μπότες; Και που τα βρίσκει; Απ' το μισθό της πρωτοδιορισμένης δασκάλας που δε φτάνει ούτε τα 1000 ευρώ μηνιαίως;
Για όλα αυτά υπάρχει εξήγηση. Το χαρακτηριολογικό πρότυπο που δίνει τον τόνο στη σημερινή Ελλάδα είναι ο άνθρωπος - ανυπόμονος καταναλωτής. Ο homo consumerus που τα θέλει όλα εδώ και τώρα. Αυτός που έχει αφήσει παράμερα την αυτοπειθαρχεία και την αυτοσυγκράτηση, κι επιζητεί διακαώς την αυτοπραγμάτωση προβάλλοντας το «δικαίωμα» ακόμα και των πιο τρελών καταναλωτικών επιθυμιών να βρουν ικανοποίηση. Αυτός που κάνει ατομικά όνειρα τα οποία μπορούν να ικανοποιηθούν μονάχα μέσα απ' την κατανάλωση μαζικών προϊόντων.
Το φαινόμενο δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό. Στη δυτική μαζική κοινωνία της κατανάλωσης οι ανάγκες των ανθρώπων έχουν μετατραπεί πλέον σε πιεστικές επιθυμίες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σημερινή οικονομική κρίση στις ΗΠΑ. Από τη δεκαετία του 1980 οι Αμερικανοί ξοδεύουν περισσότερα απ’ όσα παράγουν και καλύπτουν τη διαφορά δανειζόμενοι από τις τράπεζες. Όπως πολύ εύστοχα το έθεσε ο αρχισυντάκτης του Newsweek Fareed Zakaria, εάν κάποιος Αμερικανός ήθελε να αγοράσει μεγαλύτερο σπίτι, καλύτερη τηλεόραση και πιο γρήγορο αυτοκίνητο δε χρειαζόταν να πληρώσει. Τα έβαζε στην πιστωτική ή υποθήκευε το σπίτι του και δανειζόμενος χρηματοδοτούσε ακόμα και την πιο τρελή φαντασίωσή του. Όσο όμως οι φαντασιώσεις αυξάνονταν, και με τις τράπεζες να καλλιεργούν τον ανεύθυνο δανεισμό, τόσο αυξανόταν το χρέος των νοικοκυριών. Από 680 δις δολάρια το 1974 σε 14 τρις σήμερα με το μέσο νοικοκυριό να έχει 13 πιστωτικές κάρτες.
Το αίτημα της αυτοπραγμάτωσης είναι σ’ αυτό το σημείο το κλειδί. Η αυτοπραγμάτωση συνυφαίνεται με όλες εκείνες τις ηδονιστικές στάσεις που υποβαστάζουν ψυχολογικά τη μαζική κατανάλωση και επομένως την ίδια την υπόσταση της οικονομίας. Οι υλικές ανάγκες του ανθρώπου καταναλωτή ξεπερνούν κατά πολύ την επιβίωση ή την λιτή διαβίωση και ακουμπάνε το επίπεδο της πολυτελούς διαβίωσης.
Αυτό όμως το διαρκές κυνήγι της αυτοπραγμάτωσης μέσω της κατανάλωσης προκαλεί σημαντικές έως κοσμογονικές αλλαγές στον κόσμο γύρω μας. Η αυτοπραγμάτωση συνεπάγεται μια καινούρια αντίληψη του εαυτού μας, της εργασίας, της πολιτικής, των ανθρώπινων σχέσεων, της ίδιας της ζωής.
Η ζωή για το homo consumerus αποτελεί ένα άπειρο πλήθος καταναλώσιμων προϊόντων, όπου κανείς τριγυρίζει και διαλέγει πότε το ένα πότε το άλλο. Τα πάντα καταναλώνονται. Από αντικείμενα χρήσης, κινέζικα, ινδικά, ευρωπαϊκά, αμερικάνικα, μέχρι αξίες, ιδεώδη και εμπειρίες. Τι κι αν το κινέζικο αντικείμενο είναι προϊόν κοινωνικού και περιβαλλοντικού dumping; Τι κι αν αγοράζοντάς το υπονομεύεις εμμέσως τις εργασιακές σχέσεις στη χώρα σου; Τι κι αν είσαι χριστιανός ορθόδοξος; Μπορείς επίσης εύκολα να δηλώνεις κομμουνιστής ή οπαδός της μαγείας. Οι αξίες και τα πιστεύω, όπως τα αντικείμενα χρήσης, καταναλώνονται, εναλλάσσονται και προσαρμόζονται κατά το δοκούν. Δεν καθοδηγούν τη συμπεριφορά του ατόμου. Στόχος πάντα είναι η άμεση, έστω και παροδική απόλαυση μέσα από μια διαδικασία συνεχούς εναλλαγής αντικειμένων, ρόλων, συντρόφων, βιωμάτων.
Υπ’ αυτές τις συνθήκες, η εργασία, όπως έλεγε κι ο Π. Κονδύλης στο βιβλίο του «Η Παρακμή του Αστικού Πολιτισμού», δεν επιτελείται με πουριτανική ευλάβεια, ούτε για την απόκτηση της αρετής ή ως δύναμη αυτοπειθάρχησης (αστικό εργασιακό ήθος), αλλά εντελώς πραγματιστικά, ως μέσο για την απόκτηση καταναλωτικών αγαθών.
Αντιστοίχως, ο ελεύθερος χρόνος δεν παρέχει απλώς ανάπαυση για ακόμη παραγωγικότερη συνέχιση της εργασίας (συνθήκες προλεταριάτου), αλλά αποτελεί μέσο για να μπορέσει το άτομο να διαμορφώσει το χρόνο του σε ευρύτερη καταναλωτική βάση. Το παιχνίδι του καταναλωτή τίθεται σε ανώτερη μοίρα από την πειθαρχημένη δραστηριότητα του εργαζόμενου.
Οι συνέπειες για την πολιτική είναι επίσης άμεσες. Στη δημοκρατία των αυθεντικών ανθρώπων καταναλωτών, όπου αστοί και προλετάριοι τείνουν να εξαλειφτούν, η πολιτική οφείλει να μιλάει στον κάθε πολίτη προσωπικά, να βρίσκεται σε διαρκή συνομιλία με τις επιθυμίες του ατόμου και κυρίως να εξασφαλίζει ή να πείθει ότι μπορεί να διασφαλίσει απτές δυνατότητες για κατανάλωση. Έτσι μόνο αποκτάει ουσία η έννοια της ισότητας.
Homo consumerus λοιπόν. Ακόμα κι όταν η επιβίωση δεν είναι δεδομένη, ακόμα κι αν όταν κάποιος δεν έχει εξασφαλίσει βασικά πράγματα στη ζωή, μόνο όταν καταναλώνει μαζικά προϊόντα αισθάνεται άνθρωπος. Μόνο μέσω της κατανάλωσης ξεδιψάει τη δίψα του για αναγνώριση, μόνο έτσι αισθάνεται αυθεντικός. Κάπως έτσι, με μισθό 1000 ευρώ το μήνα, τα 540 ευρώ για ένα ζευγάρι μπότες «Μέρμερις» συνιστούν μια καλή προσφορά. Σίγουρα έτσι γίνεσαι χλιδάνεργος. Ήρθε ο καιρός να αλλάξουμε νοοτροπία.
*Το παρόν άρθρο της G700 δημοσιεύτηκε στο πρώτο τεύχος του νέου ανεξάρτητου διμηνιαίου περιοδικού Post Media που κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 2008.

System 6.0.8 on an iPhone
Monday, Dec 29 2008, 12:13 Technology PermalinkI gotta say, this is pretty cool (although possibly useless).
The first MacOS that I used, on an iPhone is pretty cool.
On the the desktop I can play games of yesteryear.
On the iPhone...I don't know...
This feat is compliments of vMac Mini
The first MacOS that I used, on an iPhone is pretty cool.
On the the desktop I can play games of yesteryear.
On the iPhone...I don't know...
This feat is compliments of vMac Mini

Librarians without Libraries?
Sunday, Dec 28 2008, 10:56 Education, Work PermalinkI read this article today in the incoming section of my Google Reader.
// Begin quote //
One particularly revealing moment in his discussion is his day 60 post in which he describes a series of questions that he poses to his graduate students to get at the "fundamental things we do."
The Question and Conclusions
// End quote //
It is quite an interesting read, so you should have a look at the article, if you are in the library field at least.
My take on this:
Yes, there will be a place for librarians (I call them Information Scientists) in a place where there are no libraries (as we see them today).
The first thing here is that library school does not teach you specific skills, unless you so choose to focus on reference or cataloguing, thus your skills of information sleuthing are already transferable o not only other information jobs, but also to this upcoming reality of more virtual information hitting the library.
I personally think that this is a good thing because it will get qualified individuals into the library field without the MLIS (masters in Library and information science). As has been written by me and other on lisnews and alatechsource on the subject of librarianship, the profession needs to be more inclusive in its hiring practices and who it elects to call a librarian. People without MLIS degrees have a lot to bring to the table, for the profession and the patrons it serves, and this new information reality has the potential to change libraries and the profession for the better.
// Begin quote //
One particularly revealing moment in his discussion is his day 60 post in which he describes a series of questions that he poses to his graduate students to get at the "fundamental things we do."
The Question and Conclusions
Can doctor still be a doctor without a hospital? They usually answer -- of course. Can you be a lawyer with out a courthouse? Again -- affirmative. Now the money shot -- Can you be a librarian without a library? Dead silence.One would hope that the questions prompt a discussion and don't just end in "dead silence." Although John doesn't tell us what the discussion, if any, was, he does give us his conclusions: possession of "material" might have once been central to the purpose of libraries but, in the digital age, possession is much less important part of what libraries do.
// End quote //
It is quite an interesting read, so you should have a look at the article, if you are in the library field at least.
My take on this:
Yes, there will be a place for librarians (I call them Information Scientists) in a place where there are no libraries (as we see them today).
The first thing here is that library school does not teach you specific skills, unless you so choose to focus on reference or cataloguing, thus your skills of information sleuthing are already transferable o not only other information jobs, but also to this upcoming reality of more virtual information hitting the library.
I personally think that this is a good thing because it will get qualified individuals into the library field without the MLIS (masters in Library and information science). As has been written by me and other on lisnews and alatechsource on the subject of librarianship, the profession needs to be more inclusive in its hiring practices and who it elects to call a librarian. People without MLIS degrees have a lot to bring to the table, for the profession and the patrons it serves, and this new information reality has the potential to change libraries and the profession for the better.

FriendFace
Saturday, Dec 27 2008, 09:52 Entertainment PermalinkA week (or so?) ago there was an insanely great parody of social networks on the IT crowd (a british sitcom). The social network? FriendFace! Have a look at the YouTube clip of the ad for FriendFace.
Also have a look here at the company's (employer) response to friendface ;-)

Also have a look here at the company's (employer) response to friendface ;-)


Maczot paketo
Friday, Dec 26 2008, 16:08 Maczot, Αγορές, Λογισμικό, Νέα PermalinkEma grigoro post sta Greeklish apo to iPod.
To macZot sto http://www.maczot.com exei ena endiaferon paketo efarmogon series ekptosi.
An exete agorasi ta perasmena 3 macheist Isos na min saw endiaferei afou oi efarmoges einai sxeson I idies. Alla rijte mia matia gia pan endedomeno
To macZot sto http://www.maczot.com exei ena endiaferon paketo efarmogon series ekptosi.
An exete agorasi ta perasmena 3 macheist Isos na min saw endiaferei afou oi efarmoges einai sxeson I idies. Alla rijte mia matia gia pan endedomeno

Video Game Fridays: Tiny Toon Adventures (GB)
Friday, Dec 26 2008, 06:39 Entertainment, VideoGames Permalink
In this game your character (Plucky, Buster or Hampton if I remember correctly) tried to stop Montana Max from thwarting Babs' dream of making it big. Now what a platformer has to do with helping babs' realize her dreams of stardom, who knows. What I do know is that the game was very entertaining, and I actually played it a number of times to completion while it was in my possession.
If you have a classic game boy, and happen to stumble upon this game, I recommend giving it a try.

Νέο iPod!
Friday, Dec 26 2008, 01:25 Αγορές, Απόψεις PermalinkΛοιπόν, για τα γενέθλια μου αγόρασα ένα iPod Touch (ας το πούμε iTouch από εδώ και πέρα). Το παλιό μου iPod πέθανε το περασμένο καλοκαίρι και μετά από αρκετό σπάσιμο νεύρων προσπαθώντας να κάνω το Ν800 μου να παίξει τα βίντεο μου, είπα πως ήταν καιρός για μια νέα συσκευή.
Κοίταξα μεν και το iPhone αλλά το 16άρι iPhone και το 16άρι iTouch έχουν την ίδια τιμή. Η διαφορά ήταν πως με το iPhone έπρεπε να έχω δίχρονο συμβόλαιο να πληρώνω $30 τον μήνα για πακέτο δεδομένων - οπότε στην τελική το iPhone θα μου κόστιζε $720 παραπάνω από το iTouch αφού δεδομένα δεν χρειάζομαι και τόσο.
Με το που ήρθε εγκατέστησα αρκετές από τις 300 (και βάλε) εφαρμογές που ήταν συμβατές με το iTouch, του έβαλα μουσική και podcast (weekendgeeks, vrypan και nysteri είναι must φυσικά), και μετέτρεψα ελληνικές σειρές σε μορφή βίντεο που καταλαβαίνει το iTouch - αυτό το τελευταίο ήταν άκρος πιο εύκολο και γρήγορο για το iTouch εν σύγκρισή με το Ν800.
Η αλήθεια είναι πως το iTouch το αγόρασα για μουσική και βίντεο για τα ταξίδια μου μεταξύ δουλειάς και σπίτι, αλλά μέσα σε μιά εβδομάδα έχει γίνει το PDA 2.0. Στο σπίτι, και όπου έχω WiFi το χρησιμοποιώ για γρήγορα νέα (times, le monde, USA today), για τα ραντεβού μου και για τα email.
Αν και χρησιμοποιώ ακόμα το Ν800 μου και το κινητό μου για internet browsing (N800) και για την ατζέντα μου (το κινητό), αφού όλα συγχρονίζονται μεταξύ τους, ξέρω πως άμα μου τελειώσει η μπαταρία σε μια συσκευή, μπορώ κάλλιστα να χρησιμοποιήσω μια άλλη χωρίς να χάνω χρόνο!
Ακόμα πειραματίζομαι με το iTouch, αλλά σε γενικές γραμμές μου αρέσει και η αλήθεια είναι πως δεν μου λείπει αυτό το ultra connectedness που έχουν όλοι με το iPhone.
Κοίταξα μεν και το iPhone αλλά το 16άρι iPhone και το 16άρι iTouch έχουν την ίδια τιμή. Η διαφορά ήταν πως με το iPhone έπρεπε να έχω δίχρονο συμβόλαιο να πληρώνω $30 τον μήνα για πακέτο δεδομένων - οπότε στην τελική το iPhone θα μου κόστιζε $720 παραπάνω από το iTouch αφού δεδομένα δεν χρειάζομαι και τόσο.
Με το που ήρθε εγκατέστησα αρκετές από τις 300 (και βάλε) εφαρμογές που ήταν συμβατές με το iTouch, του έβαλα μουσική και podcast (weekendgeeks, vrypan και nysteri είναι must φυσικά), και μετέτρεψα ελληνικές σειρές σε μορφή βίντεο που καταλαβαίνει το iTouch - αυτό το τελευταίο ήταν άκρος πιο εύκολο και γρήγορο για το iTouch εν σύγκρισή με το Ν800.
Η αλήθεια είναι πως το iTouch το αγόρασα για μουσική και βίντεο για τα ταξίδια μου μεταξύ δουλειάς και σπίτι, αλλά μέσα σε μιά εβδομάδα έχει γίνει το PDA 2.0. Στο σπίτι, και όπου έχω WiFi το χρησιμοποιώ για γρήγορα νέα (times, le monde, USA today), για τα ραντεβού μου και για τα email.
Αν και χρησιμοποιώ ακόμα το Ν800 μου και το κινητό μου για internet browsing (N800) και για την ατζέντα μου (το κινητό), αφού όλα συγχρονίζονται μεταξύ τους, ξέρω πως άμα μου τελειώσει η μπαταρία σε μια συσκευή, μπορώ κάλλιστα να χρησιμοποιήσω μια άλλη χωρίς να χάνω χρόνο!
Ακόμα πειραματίζομαι με το iTouch, αλλά σε γενικές γραμμές μου αρέσει και η αλήθεια είναι πως δεν μου λείπει αυτό το ultra connectedness που έχουν όλοι με το iPhone.

Archive
Feb 2021
Jan 2021
Dec 2020
Nov 2020
Oct 2020
Sep 2020
Aug 2020
Jul 2020
Jun 2020
May 2020
Apr 2020
Mar 2020
Feb 2020
Jan 2020
Dec 2019
Nov 2019
Oct 2019
Sep 2019
Aug 2019
Jul 2019
Jun 2019
May 2019
Apr 2019
Mar 2019
Feb 2019
Jan 2019
Dec 2018
Nov 2018
Sep 2018
Jun 2018
May 2018
Apr 2018
Mar 2018
Feb 2018
Jan 2018
Dec 2017
Nov 2017
Oct 2017
Sep 2017
Aug 2017
Jul 2017
Jun 2017
May 2017
Apr 2017
Mar 2017
Feb 2017
Jan 2017
Dec 2016
Nov 2016
Oct 2016
Sep 2016
Aug 2016
Jul 2016
Jun 2016
May 2016
Apr 2016
Mar 2016
Feb 2016
Jan 2016
Dec 2015
Nov 2015
Oct 2015
Sep 2015
Aug 2015
Jul 2015
Jun 2015
May 2015
Apr 2015
Mar 2015
Feb 2015
Jan 2015
Dec 2014
Nov 2014
Oct 2014
Sep 2014
Aug 2014
Jul 2014
Jun 2014
May 2014
Apr 2014
Mar 2014
Feb 2014
Jan 2014
Dec 2013
Nov 2013
Oct 2013
Sep 2013
Aug 2013
Jul 2013
Jun 2013
May 2013
Apr 2013
Mar 2013
Feb 2013
Jan 2013
Dec 2012
Nov 2012
Oct 2012
Sep 2012
Aug 2012
Jul 2012
Jun 2012
May 2012
Apr 2012
Mar 2012
Feb 2012
Jan 2012
Dec 2011
Nov 2011
Oct 2011
Sep 2011
Aug 2011
Jul 2011
Jun 2011
May 2011
Apr 2011
Mar 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Oct 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
May 2010
Apr 2010
Mar 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Oct 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
May 2009
Apr 2009
Mar 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Oct 2008
Sep 2008
Aug 2008
Jul 2008
Jun 2008
May 2008
Apr 2008
Mar 2008
Feb 2008
Jan 2008
Dec 2007
Nov 2007
Oct 2007
Sep 2007
Aug 2007
Jul 2007
Jun 2007
May 2007
Apr 2007
Mar 2007
Feb 2007
Jan 2007
Dec 2006
Nov 2006
Oct 2006
Sep 2006
Aug 2006
Jul 2006
Jun 2006
May 2006
Apr 2006
Mar 2006
Feb 2006
Jan 2006
Dec 2005
Nov 2005
Oct 2005
Sep 2005
Aug 2005
Jul 2005
Jun 2005
May 2005
Feb 2005
Dec 2004
Nov 2004
Sep 2004
Aug 2004
Jun 2004
Apr 2004
Mar 2004
Feb 2004
Jan 2004
Jul 2003
Oct 2000
Jun 2000
May 2000
Mar 2000
Jan 2021
Dec 2020
Nov 2020
Oct 2020
Sep 2020
Aug 2020
Jul 2020
Jun 2020
May 2020
Apr 2020
Mar 2020
Feb 2020
Jan 2020
Dec 2019
Nov 2019
Oct 2019
Sep 2019
Aug 2019
Jul 2019
Jun 2019
May 2019
Apr 2019
Mar 2019
Feb 2019
Jan 2019
Dec 2018
Nov 2018
Sep 2018
Jun 2018
May 2018
Apr 2018
Mar 2018
Feb 2018
Jan 2018
Dec 2017
Nov 2017
Oct 2017
Sep 2017
Aug 2017
Jul 2017
Jun 2017
May 2017
Apr 2017
Mar 2017
Feb 2017
Jan 2017
Dec 2016
Nov 2016
Oct 2016
Sep 2016
Aug 2016
Jul 2016
Jun 2016
May 2016
Apr 2016
Mar 2016
Feb 2016
Jan 2016
Dec 2015
Nov 2015
Oct 2015
Sep 2015
Aug 2015
Jul 2015
Jun 2015
May 2015
Apr 2015
Mar 2015
Feb 2015
Jan 2015
Dec 2014
Nov 2014
Oct 2014
Sep 2014
Aug 2014
Jul 2014
Jun 2014
May 2014
Apr 2014
Mar 2014
Feb 2014
Jan 2014
Dec 2013
Nov 2013
Oct 2013
Sep 2013
Aug 2013
Jul 2013
Jun 2013
May 2013
Apr 2013
Mar 2013
Feb 2013
Jan 2013
Dec 2012
Nov 2012
Oct 2012
Sep 2012
Aug 2012
Jul 2012
Jun 2012
May 2012
Apr 2012
Mar 2012
Feb 2012
Jan 2012
Dec 2011
Nov 2011
Oct 2011
Sep 2011
Aug 2011
Jul 2011
Jun 2011
May 2011
Apr 2011
Mar 2011
Feb 2011
Jan 2011
Dec 2010
Nov 2010
Oct 2010
Sep 2010
Aug 2010
Jul 2010
Jun 2010
May 2010
Apr 2010
Mar 2010
Feb 2010
Jan 2010
Dec 2009
Nov 2009
Oct 2009
Sep 2009
Aug 2009
Jul 2009
Jun 2009
May 2009
Apr 2009
Mar 2009
Feb 2009
Jan 2009
Dec 2008
Nov 2008
Oct 2008
Sep 2008
Aug 2008
Jul 2008
Jun 2008
May 2008
Apr 2008
Mar 2008
Feb 2008
Jan 2008
Dec 2007
Nov 2007
Oct 2007
Sep 2007
Aug 2007
Jul 2007
Jun 2007
May 2007
Apr 2007
Mar 2007
Feb 2007
Jan 2007
Dec 2006
Nov 2006
Oct 2006
Sep 2006
Aug 2006
Jul 2006
Jun 2006
May 2006
Apr 2006
Mar 2006
Feb 2006
Jan 2006
Dec 2005
Nov 2005
Oct 2005
Sep 2005
Aug 2005
Jul 2005
Jun 2005
May 2005
Feb 2005
Dec 2004
Nov 2004
Sep 2004
Aug 2004
Jun 2004
Apr 2004
Mar 2004
Feb 2004
Jan 2004
Jul 2003
Oct 2000
Jun 2000
May 2000
Mar 2000
