Να το λοιπόν και το τελευταιο επεισόδιο του Τσάκ.

Αν και η σειρα εχει εδω και ένα μήνα που εχει τελειώσει δεν είχα δει τα δυο τελευταία επεισόδια μέχρι τώρα. Η αλήθεια ήταν πως αρχικά η σειρα μου άρεσε ως concept, αυτη η επιστροφή στο geeky με παλιά βίντεο παιχνίδια απο υπολογιστές και κονσόλες (π.χ. Η σειρα παιχνιδιών Zork που ήταν σε υπολογιστές και δεν υπήρχαν γραφικά οπότε όλο το dungeon crawler ήταν text based)

Στη αρχή επεισης είχαν αρκετα geeky τηλέφωνα, όπως το Ν95 της Νοκια το οποίο δεν το είχαν πολλοί στην Αμερική.

Η σειρα χαλασε καπου στην πρωτη σεζον, για μενα τουλαχιστον, και πηγε απο το κακο στο χειροτερο. Ενταξει, αυτη η ιστορία με τον Τσάκκαι την Σαρα μάλλον αναποφεκτη ήταν αλλα στο τέλος παραέγινε το μελοδράμα. Το άλλο που μου έσπαγε τα νεύρα, αντί να είναι η σειρά geeky, έγινε τελείως product placement, με τα αυτοκίνητα, τα σάντουιτς (subway) τα iPhone κτλ.

Στο τέλος κατάντησε να παρακολουθώ της σειρα για το Κεισιμ και τους Τζεφ και Λεστερ, και λίγο για τον Μοργκαν. Γενικά ο Τσάκ είχε καταντήσει λίγο σπαστικός. Πιστεύω πως το τελευταιο επεισόδιο όμως έσωσε λίγο την σειρα έτσι όπως εξελίχθηκε και μου άρεσε αρκετά. Πιστεύω πως η σειρα θα μπορούσε συνολικά να έπαιρνε Α, αλλα με τις βλακείες που κάνανε με το μελοδράμα και το product placement ο βαθμός που του δεινω είναι Β.

Εντάξει, ξέρω πως τα πράγματα όσο περνά ο καιρος αλλάζουν τίποτα δεν μένει το ίδιο. Όταν τα πράγματα αλλάζουν και είσαι εκεί για να δεις τις μικρές αλλαγές που συμβαίνουν κατά καιρούς οι αλλαγές δεν σου φαίνονται και τεράστιες. Όταν όμως βγαίνεις απο το περιβάλλον και επιστρεφεις μετα απο πολυ καιρό οι μικρές αλλαγές έχουν ένα τροπο, ή ένα φαινόμενο, μαζικής αλλαγής.

έτσι λοιπόν, αυτη την εβδομάδα είναι στην περιοχή Copley τις Βοστόνης. Στο Λύκειο ερχομουν εδω κάθε Σαββατοκύριακο για Ταεκβοντο, και να να πάω στη βιβλιοθήκη που είχε Ίντερνετ, αφού τότε δεν το είχα σπίτι. Κάθε καλοκαίρι ήμουν εδω καθημερινά αφού ο πατέρας μου δεν με άφηνε να κοιτάμε αργά, οπότε ερχομουν για Ταεκβοντο κάθε μέρα, και για βιβλιοθήκη, και φυσικά κινηματογράφο.

Οταν αρχισα πανεπιστήμιο δεν είχα και τόσο χρόνο για σινεμά, και για Ταεκβοντο, και Ίντερνετ είχα στο σχολείο και στο σπίτι, οπότε σιγά σιγά σταμάτησα να ερχομαι. Με μια παλιά κοπελιά είχα έρθει μερικές φορές εδω για σινεμά, αλλα και αυτο λίγες φορές. Έτσι λοιπόν, αυτη την εβδομάδα που ήρθα στη. Ίδια περιοχή, βλέπω πως αρκετα μαγαζιά έχουν αλλάξει και το σινεμά δεν υπάρχει πια. Στη θέση του ένα εστιατόριο. Αντίο λοιπον παλιο σινεμά, αρκετές καλές αναμνήσεις αλλα καιρος για νέους ορίζοντες.

This past weekend I finished Assassin's Creed Revalations (with 69% synchronization), and as was expected, it ended in a cliffhanger... #facepalm. I know that the series is episodic, and I really didn't expect to see Desmond really do something much in today's world...and yes the game revealed a lot about Altaïr and Ezio, and the Assassins...and Desmond's past; but I am left wanting more of this story (despite the fact that it's getting a bit weird with the "first people") I suppose this is a good thing - I could be playing a game like Alone in the Dark where I am happy that it's just done ;-)

A few other stats about the game:

• 100% reconstruction of constantinople (but no badge for this!)
• 40 (or so) data fragments picked up (should I go find the other 60??? there is an achievement for that)
• 30 out of 60-something achievements received (I really hate the multiplayer ones since I don't really like playing the multiplayer that much)
• 67% sync (you know, I've never gotten 100% sync in any Assassin's Creed Game, despite the achievement badge you get)

Now I guess it's time to download the Lost Archive DLC and see what Subject 16 is up to...