Άντε, φτάσαμε και εμείς κοντά στο τέλος του εξαμήνου! Αυτό το εξάμηνο, αφού πέρασαν δέκα χρόνια από τότε που είχα ανοίξει το παλιό ιστολόγιο, το «Είμαι φοβερός και το ξέρεις», άρχισα σιγά σιγά να κάνω import παλιά δημοσιεύματα σε αυτό το ιστολόγιο. Δεν τα έκανα όλα bulk import, επειδή θέλω πρώτα να διαβάσω τα παλιά τα δημοσιεύματα και να τους βάλω tags αφού παλιότερα δεν έβαζα tags σε όλα. Επίσης μερικά δημοσιεύματα έλεγα βλακιούλες, αλλά αν δεν είναι και πολύ χοντρές ίσως να τα φέρω εδώ. Ο κόσμος μεγαλώνει και ωριμάζει (εύχομαι) με την πάροδο του χρόνου, οπότε δεν είναι και πολύ κακό να τα κρύβουμε κάτι βλακιούλες των νέων.

Όταν έκανα import κάποια δημοσιεύματα παρατήρησα πως έγραφα για τις σπουδές μου. Αν και έχω ιστολόγιο σχετικό για τις σπουδές (idstuff), μου φαίνεται πως ο πνευματικός διάδοχος του #foveros είναι καλό μέρος να γράφω που και που για τις σπουδές, και για της εμπειρίες μου ως καθηγητής στα Ελληνικά, ή τουλάχιστον είναι μέρος για τις πιο αυθαίρετες σκέψεις.

Έτσι λοιπόν έχουμε το σημερινό δημοσίευμα. Σήμερα, ή μάλλον χτες το βράδυ, παρέδωσα την τελευταία εργασία για το μάθημα που είχα για το τρίτο εξάμηνο στις διδακτορικές μου σπουδές. Το διδακτορικό το σκεφτόμουν από το 1999, όταν ήμουν πτυχιακός φοιτητής. Τότε, μεν, σκεφτόμουν για διδακτορικό στην πληροφορική, αλλά με τα χρόνια τα ενδιαφέροντά μου άλλαξαν, τουλάχιστον όσον αφορούσε τις σπουδές. Αυτό το τρίμηνο ήταν αρκετά δύσκολο επειδή για πρώτη φορά δεσμευτικά να κάνω αρκετά πράγματα και δεν είχα αρκετό χρόνο να τα κάνω όλα, κάτι που έγραψα και στον καθηγητή Τέλος πάντων. Τέλος καλό, όλα καλά Τώρα περιμένουμε βαθμολογία.

Ένα από τα highlights του μαθήματος ήταν μια πρακτική που έπρεπε να κάνω, μαζί με το μάθημα, σε ένα μεταπτυχιακό μάθημα που διδασκόταν εξ’ αποστάσεως. Το πανεπιστήμιο μου έχει συνεργασία με το ΤΕΙ Καβάλας, και προσφέρουν το Καναδικό μάστερ σε Έλληνες μέσω του ΤΕΙ Καβάλας. Αν και η γλώσσα τις διδασκαλίας ήταν τα Αγγλικά, και όλες οι εργασίες και τα forum ήταν στα Αγγλικά, όλοι ήταν Έλληνες οπότε αν και όλοι μίλαγαν στα Αγγλικά αισθανόμουν κάπως οικείος με τους φοιτητές και το περιβαλον.

Αυτό το τρίμηνο διδάσκω επίσης το τελευταίο μάθημα στο τμήμα Instructional Design. Αυτό το τελευταίο μάθημα δεν είναι κάτι που διδάσκετε, αλλά είναι κάπως σαν διατριβή για τους φοιτητές. Δεν είναι thesis, αλλά ένα capstone project. Με την γνώση που έχω για το πρόγραμμα σπουδών περίμενα οι φοιτητές να γνωρίζουν, και να μπορούν να εφαρμόσουν, κάποια συγκεκριμένα πράγματα. Αλλά φαίνεται πως με την πάροδο του χρόνου αυτές οι γνώσεις «σκούριασαν» λίγο οπότε αρχικά δεν έλαβα και πολύ καλά προσχέδια για τα project που είχαν να παραδώσουν στο τέλος του εξαμήνου. Αυτό μου θύμησε λίγο τις δικές μου σπουδές, στο τελευταίο μάθημα στο MBA (που για το οποίο είχα γράψει το #foveros αν δεν κάνω λάθος). Και οι δικές μας γνώσεις τότε είχαν «σκουριάσει» πριν φτάσουμε στο τελευταίο μάθημα, και όταν είχε απαίτηση ο καθηγητής να γνωρίζουμε κάτι εμείς τον κοιτάγαμε σαν να ήταν εξωγήινος. Τώρα ξέρω πως αισθανόταν αυτός ο άνθρωπος τότε ;-)

Ώρα για δουλεία ciao