Από το τελευταίο bike hike. Δεν πολυπέτυχε η πυραμίδα

Κάθε χρονιά το πενταμελές, μαζί με τους καθηγητές που ήταν σύμβουλοι για το τμήμα μας, οργάνωναν ένα «bike hike», ή «περίπατο» με ποδήλατα. Αυτό συνήθως γινόταν κάποιο Σάββατο τον Μάη όταν είχαμε καλοκαιρία και το σχολικό έτος άρχιζε σιγά σιγά να λειτουργεί με ρυθμούς καλοκαιρινούς. Έτσι λοιπόν μαζευόμαστε όσοι ενδιαφερόμασταν το πρωί μπροστά στο λύκειο με τα ποδήλατά μας και μέσα σε κάνα 20-λεπτο βρισκόμασταν σε κάποιο πάρκο (reservation), το οποίο είχαμε κλείσει για εμάς. Οι καθηγητές έφερναν τα σνακ, το φαΐ, τα κάρβουνα για την ψησταριά, και διάφορες μπάλες για διάφορα αθλήματα. Αν και δεν θυμάμαι που πηγαίναμε νομίζω πως ήταν στο wilson mountain reservation.

Το πάρκο είχε αρκετό πράσινο, αλλά και μονοπάτια για ποδήλατα mountain αλλά και για απλούς περιπάτους Αρκετοί από εμάς παίζαμε βόλεϋ, αλλά και touch football (αν και ακόμα δεν καταλαβαίνω τους κανονισμούς αυτού του παιχνιδιού). Το ποδήλατο μου ήταν μόνο για ασφαλτομένο δρόμο, έτσι λοιπόν δανειζόμουν ένα ποδήλατο από αυτά που είχαν φέρει οι καθηγητές από το σχολείο. Μερικοί από τους καθηγητές είχαν έρθει με αγροτικά, οπότε μπορούσαν να κουβαλήσουν αρκετά και διάφορα.

Αυτό το συνεχίσαμε για όλα τα 4 τα χρόνια του λυκείου με το τμήμα μας. Ήταν μια εμπειρία που μου έδωσε την ευκαιρία να μάθω πέντε πράγματα για τους συμμαθητές μου που για άλλους λόγους δεν θα είχα ευκαιρίες για κάνουμε παρέα. Την τελευταία χρονιά, όταν ήμασταν στην τρίτη λυκείου, δεν είχαμε πολλούς που ήρθαν στον περίπατο. Ζήτημα είναι το να είχαμε 15 άτομα. Αλλά και λίγα άτομα που είχαμε καλά περάσαμε. Την τελευταία χρονιά κάναμε και μια ιστορία με φωτογραφίες που την βάλαμε και στο yearbook. Χάσανε όσοι δεν ήρθαν ;-)