Το παλιό μου δωμάτιο, σχεδόν άδειο

Συνήθως όταν γράφω με το #metanastis γράφω για τις δικές μου εμπειρίες ως μετανάστης στην Αμερική. Είναι λίγο περίεργο, όπως έχω γράψει και παλιότερα, να λέω πως είμαι μετανάστης στην Αμερική αφού εδώ γεννήθηκα, αλλά τέλος πάντων. Σήμερα λοιπών γράφω για τον πατέρα μου, ο οποίος μετά από 43 χρόνια στο «εξωτερικό» επαναπατρίζεται και έρχεται στην Ελλάδα. Ήρθε εδώ το 1972, ή τουλάχιστον έτσι μου λέει. Τότε, όπως και πολλοί Έλληνες ήταν «στα καράβια» και σήμερα, σε μερικές ώρες πετάει λοιπόν το αεροπλάνο και τελειώνει μια περιπέτεια, και αρχίζει μια άλλη.

Είναι όντως λίγο περίεργο γιατί στα τόσα χρόνια που γνωρίζω τον πατέρα μου φένεται πως είμαστε πάντα κάπου αλλού.  Μικρός εγώ ήμουν Ελλάδα και αυτός Βοστόνη. Μετά, για 20 χρόνια, ήμασταν στο ίδιο μέρος - και οι δύο στην Βοστόνη - και τώρα οι ρόλοι αντιστρέφονται - αυτός εκεί και εγώ εδώ.

Έτσι λοιπόν, με την σύνταξη, όπως τα αποδημιτικά πουλιά, ο πατέρας την κάνει για τα βουνα και τις παραλίες τις Ελλάδος. Το διαμέρισμα στο 80 High Street, στο Dedham (που εμένα που ακουγόταν πιω πολύ ως «ντέραμ» αντί για «ντέντχαμ») πουλήθηκε. Το κοντέινερ το γεμίσαμε (συμβουλή για όσους πάρουν κοντείνερ, ενοικίασε και μια ράμπα!) και πάει και αυτό σιγά σιγά Ελλάδα. Τα έπιπλα βαριά, τα ρούχα ελαφριά. Για να δω, τα κρύσταλλα θα επιβιώσουν τα ταξίδι με το καράβι;

Ο Τζό, το Κοντείνερ, και ο πατέρας (και τα βαριά πράγματα)

Το τηλέφωνο που γνωρίζαμε τόσες δεκαετίες (781 329 7609 ή αλλιώς Θρί Τού Νάϊν Σέβεν Σιξ Ζήρο Νάϊν) αποσυνδέθηκε. Το κινητό (781 363 0635) που ποτέ δεν θυμόμουν, κόπηκε και αυτό. Το Μερτσέντες 350SE του 1980 πουλήθηκε (το οποίο εγώ και ο αδερφός μου το λέγαμε «the warlord mobile», επειδή στις ταινίες δράσης που έχουν φόντο την Αφρική οι αντάρτες και πολέμαρχοι κάτι τέτοια οδηγούν). Οι πινακίδες κυκλοφορίας με το θρυλικό «ΧΑΚ» που τις είχαμε βάλει σε τουλάχιστον 4 αυτοκίνητα κατά τα χρόνια επιστρέφονται στην τροχαία, και έτσι κλείνει αυτό το κεφάλαιο. Άντε λοιπόν, καλό ταξίδι και καλή ξεκούραση!

Ένα πράγμα απορώ. Τώρα που έχει πάρει σύνταξη, με τι θα ασχολείται ο μετανάστης μας; Μόνο ο χρόνος θα δείξει (λες να αρχίσει να δημιουργεί ελαιογραφίες;) Όσοι το διαβάσετε αυτό το δημοσίευμα ρίξτε ένα χεράκι όταν έρθει το κοντέινερ. Είναι βαριά τα πράγματα ;-)

Τεράστιο...και έκανε πολύ ζέστη (και οι πόρτες ήταν ανοιχτές)