Είδα το παρακάτω blogpost από το Alma Libre (link εδώ) και χαμογέλασα.

Η αλήθεια είναι πως ο τύπος έχει βάλει σε λόγια κάτι που μάλλον πολλοί μας έχουν ζήσει.

Στον γάμο τελικά βλέπεις πως όλα είναι ένας συμβιβασμός, είτε αυτό είναι ποιος πλένει τα πιάτα, είτε είναι το σεξ

Μια παλιά μου φίλη, όταν συζητούσαμε, μου έλεγε για διάφορους τύπους που λέγονταν πολυάμορους. Σε γενικές γραμμές έχεις μια κεντρική σχέση (γκόμενα, σύζυγος, αρραβωνιαστικιά) αλλά σεξουαλικά έχετε ελεύθερη σχέση - όχι σαν τους Σουίνγκερ που πάνε με όποιον να είναι, πρέπει να έχεις κάποιο αίσθημα για αυτόν με τον οποίον θα το κάνεις.

Δεν το είχα σκεφτεί πολύ όταν μου το πρωτοείπε αλλά αν το πρόβλημα είναι το σέξι, και προσπαθούν όλοι να μπουχτίσουν σαν φαταούλας πριν τον γάμο, και μετά δεν βρίσκουν κάποια πνευματική σχέση να τους ικανοποιεί, γιατί δεν ψάχνεις πρώτα για μια σχέση που να σε ικανοποιεί, και αν η κοινωνία ήταν πιο ανοιχτή και δεν κοίταζε τους πολυάμορους με στραβό μάτι, τότε ούτε θα τρέχανε όλοι σαν φαταούλας για το σεξ, αλλά και ούτε θα ήταν στα τριάντα ή σαράντα τους να ψάχνουν να βρουν την μάνα για τα παιδιά τους, την νοικοκυρά για το σπίτι, ή τον άντρα για τα παιδιά τους και τον προστάτη της οικογένειάς

Η ζωή δεν είναι buffet που τρως ότι μπορείς τώρα και μετά δεν έχει τίποτα. Η ζωή είναι Μαραθώνιος και τα πας με το πάσο σου, και πάνω απ' όλα συμβιβασμός. Όπως είπε και ο alma libre, δεν πρόκειται να βρεις "Δούλα στην Κουζίνα, κυρία στο Σαλόνι και Πουτάνα στο κρεβάτι" και οι γυναίκες δεν πρόκειται να βρουν κάτι αντίστοιχο σε γένος αρσενικό