Δεν ξέρω αν ήταν μια γενική μόδα και δεν το ήξερα, ή αν απλός αν ήταν μια αμερικάνικη μόδα, αλλά όταν έμενα με τον πατέρα μου αρκετοί άνθρωποι για άθληση έβγαιναν έξω και έτρεχαν. Εντάξει, τα τελευταία χρόνια το κάνω και εγώ, αν και πέρσι το καλοκαίρι με τα εργοτάξια στο πανεπιστήμιο είναι λίγο δύσκολο, αλλά στο λύκειο μου φαινόταν τελείως αφύσικο να βγαίνεις έξω και να τρέχεις για διασκέδαση.

Αυτή η παράξενη μύγα είχε τσιμπήσει και τον πατέρα μου, και κάθε Σάββατο πηγαίναμε στο Τζαμέϊκα πόντ (Jamaica Pond) στο Ροσλιντέϊλ για τρέξιμο. Το Τζαμέϊκα πόντ είναι μια Λίμνη, κοντά εκεί που μέναμε και ήταν στο ενδιάμεσο σπιτιού και δουλειάς, οπότε το Σάββατο που δουλεύε μισή μέρα ο πατέρας πηγαίναμε μετά την δουλεία, ή και καμιά φορά ήταν τις Κυριακές. Η περίμετρος της λίμνης είναι περίπου δύο μίλια, οπότε ήταν σχετικά εύκολος τρόπος, πριν όλα τα μαραφέτια με τα GPS, να ξέρεις στο περίπου πόσο έτρεξες. Μικρός πήγαινα εκεί (κατά τα δεδομένα) με την γιαγιά και την μάνα, οπότε το Τζαμέϊκα πόντ ήταν μέρος που πήγαινα από μικρός.



Φυσικά όταν άρχισα να τρέχω έχανα την ανάσα μου επειδή δεν ήμουν συνηθισμένος σε τέτοιο τρέξιμο, οπότε ο πατέρας μου έκανε πλάκα. Όχι ότι τώρα μου αρέσει το τρέξιμο, αλλά είναι ένας τρόπος να βγεις από το γραφείο και να κάνεις ένα διάλειμμα μόνος με τις σκέψεις σου (ή απλός να δεις την φύση). Τότε το τρέξιμο το έβλεπα ανούσιο επειδή τρέχαμε μόνο μια φορά την εβδομάδα.

Τελικά τον πατέρα μου πώς τον έπιασε η τρέλα να τρέχει (στο Τζαμέϊκα πόντ); Ο πατέρας μου παλιότερα κάπνιζε Το πόσο δεν ξέρω, αλλά και τσιγάρα, και πίπα, και πούρα είχε δοκιμάσει σε κάποια φάση. Μια φορά, έτσι όπως την διηγείται την ιστορία, είχε πάει στην λίμνη και είδε έναν γέρο να τρέχει. Λέει και αυτός λοιπόν, νέος είναι, ωραίος είναι, γιατί να μην τρέχει και αυτός; Αφού όμως κάπνιζε τα έφτυσε και ο γέρος τον νίκησε (όχι ότι ο γέρος ήταν σε ανταγωνισμό μαζί του αλλά λέμε τώρα). Έτσι λοιπόν ο πατέρα αποφάσισε να κόψει το κάπνισμα μια και καλά και να αρχίσει να τρέχει. Είχε βάλει γκολ να κάνει τον κύκλο της λίμνης χωρίς να τα φτύσει και το έκανε. Και εκεί του κόλλησε και αυτό. Αναρωτιέμαι τώρα που έχει πάρει σύνταξη αν βρήκε μέρος κάπου στην Αθήνα να τρέχει.

Το Τζαμέϊκα πόντ όμορφο μέρος είναι τελικά, όλες τις εποχές. Άμα μένανε πιο κοντά και πήγαινα πιο συχνά για περίπατο (ή και τρέξιμο).