...και ας είναι μπαλωμένο, και ας είναι βρώμικο, και ας είναι εισαγόμενο;

Να ξέρατε πόσες φορές το έχω ακούσει αυτό! Το κουφό είναι πώς πιο πολύ το έχω ακούσει από κοπέλες παρά από άντρες! Οι άντρες ήταν και συντηρητικοί και μη-συντηρητικοί . Οι κοπέλες ήταν όλες συντηρητικές (εντάξει το 90% ήταν).

Πριν κάτι χρόνια είχα ένα κόλλημα για μια Βιετναμέζα. Δεν το άρχισα εγώ το θέμα, αυτή μου έκανε τα γλυκά τα μάτια, το φλερτ, κτλ, κτλ, και εγώ ανταπέδιδα για πλάκα. Αλλά μετά μου έκανε την πάπια! Λες και την άρχιζα εγώ όλη αυτή την διαδικασία (!). Μετά όταν μιλάγαμε σοβαρά περί κουλτούρας, ήθη και έθιμα, μου πετάει ένα «δεν μπορώ να φανταστώ να τα φτιάξω ή και να παντρευτώ κάποιον που δεν είναι Βιετναμέζος...» (το λεγόμενο παπούτσι).

Οι λόγοι; γλώσσα, ήθη και έθιμα, και το φαΐ.. αλλά και φυσικά ότι κάποιος από την ίδια σου κουλτούρα σε καταλαβαίνει καλύτερα από κάποιον ξένο (αυτά τα ίδια μου έλεγαν και οι Ελληνίδες φίλες μου όταν τους έλεγα ότι ενδιαφερόμουν για μια Βιετναμέζα - λες να είχαν συνεννοηθεί;). Αν και διαφωνώ λίγο (και συμφωνώ λίγο επίσης) τελικά δεν έγινε τίποτα με την Βιετναμέζα (αν και έμαθα κάμποσα Βιετναμέζικα για χάρη της).

Τελικά τα έφτιαξε για λίγο καιρό με έναν κόπανο και όταν αυτό απέτυχε, της έκαναν προξενιό οι γονείς της (Σαν την γιαγιά που ήθελε να μου κάνει προξενιό με την εγγονή της γειτόνισσάς που είναι δικηγόρος χαχαχα). Μερικοί πάνε πίσω στην πατρίδα τούς και παντρέυονται. Τελικά πολλοί θέλουν παπούτσια από τον τόπο τους και ας είναι εισαγόμενο :-)