Χτες είχαμε τον ετήσιο μαραθώνιο της Βοστόνη ένα αθλητικό γεγονός το οποίο συνήθως όταν ήμουνα στο λύκειο πήγαινα κάθε χρονιά να το δω. Από τότε που άρχισα να δουλεύω, και από τότε που έφυγε ο πατέρας μου από το συνεργείο στο οποίο δούλευέ στην περιοχή έχω σταματήσει να πηγαίνω διότι είναι λίγο δύσκολο να πηγαίνεις στην περιοχή όταν δεν έχεις κάποιον μέρος κοντά να παρκάρεις. Άσε που όταν δουλεύεις ή μία έξτρα μέρα ρεπό είναι πάντα ευπρόσδεκτη. Έτσι λοιπόν τον μαραθώνιο τον βλέπουμε εξ αποστάσεως μέσω τηλεόρασης ή μέσω internet.

Συνήθως αυτή την εποχή κάνει αρκετά καλό καιρό οπότε οι πιο πολλοί βγαίνουν έξω με μπλουζάκια και σορτσάκια αλλά φέτος έκανε αρκετό κρύο και έριχνε αρκετή κρύα βροχή. Είχε και αέρα που ερχότανε προς την κατεύθυνση αυτών που τρέχουνε όποτε το κρύο νερό τους ερχότανε κατάμουτρα. Πραγματικά δεν ήταν και πολύ καλή μέρα να είσαι έξω! Παρά τις αντίξοες συνθήκες αρκετοί ήταν αυτοί που βγήκαν όχι μόνο να τρέξουν αλλά και να δουν και να υποστηρίξουν αυτούς που τρέχανε.

Αυτή την χρονιά τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης επικεντρώθηκαν στο γεγονός ότι αυτή που βγήκε πρώτη, η νικήτρια του Μαραθωνίου, ήταν μία Αμερικανίδα ένα πράγμα που δεν έχει γίνει όπως σου είπα από το 1985. Είναι που είναι δύσκολος ο Μαραθώνιος, είναι που είναι δύσκολο να βγεις πρώτος, αλλά το να βγείς πρώτος με τέτοιες καιρικές συνθήκες είναι κάτι φανταστικό.