Στην δευτέρα λυκείου, τουλάχιστον στην Αμερική, αρχίζεις να σκέφτεσαι λίγο το τι θα γίνει μετά το λύκειο - με άλλα λόγια το που θα πας για πανεπιστημιακές σπουδές. Στην δευτέρα λυκείου κάναμε και κάποια δοκιμαστικά τέστ, που λεγόντουσαν PSAT (practice scholastic achievement test) για να δούμε άμα χρειάζεται να συμπληρώσουμε κάποια κενά στις γνώσεις μας πρίν κάνουμε το «κανονικό» τεστ εισαγωγής στο πανεπιστήμιο, το SAT (scholarstic achievement test).

Εκείνη την χρονιά λοιπόν, για πρωτοχρονιά είχαμε πάει σε κάτι φίλους του πατέρα μου για πρωτοχρονιά. Έχω την εντύπωση πως ήταν Βασίλης ο τύπος, οπότε ήταν και η ονομαστική του. Αυτός είχε παιδιά τις ηλικίας μου (καλά τόσους φίλους ο πατέρας μου, άλλα να κάνει κανά κοννέ για να έχω φίλους να μιλάω ελληνικά τίποτα - χαχα). Τέλος πάντων, μία από της κόρες του κυρ Βασίλη λοιπόν είναι στην ίδια ηλικία με εμένα οπότε σκεφτόταν και αυτή το τι θα έκανε μετά το λύκειο. Το δικό τις γκολ ήταν να κάνει τα μαθήματά της στο αμερικάνικό λύκειο που πήγαινε, και να διαβάζει ταυτοχρόνως την ελληνική ύλη, από το ελληνικό λύκειο έτσι ώστε να μπορεί να περάσει σε ελληνικό πανεπιστήμιο και να πάει για ιατρική (αν θυμάμαι καλά όντος πέρασε και τελείωσε ιατρική στην Ελλάδα).

Μου άρεσε αρκετά το σχέδιό τις και ήθελα και εγώ να το κάνω αυτό - τουλάχιστον έτσι κάπως άρχισα. Αλλά τελικά αφού ούτε ελληνικά βιβλία δεν έβρισκα εδώ, αλλά ούτε και τους ξαναείδα αυτούς από τότε, τελικά μου πέρασε η ιδέα να κάνω πανελλήνιες στην Ελλάδα. Βασικά καλύτερα έτσι επειδή όταν αποφοίτησα το λύκειο και πήγα Ελλάδα διακοπές, και λύκειο είχα τελειώσει τον Ιούνιο, και θέση στο πανεπιστήμιο είχα, και για μαθήματα ήμουν γραμμένος. Έτσι απόλαυσα λίγο τις διακοπές όσο οι φίλοι μου έδιναν εξετάσεις, και μετά περίμεναν να ανακοινωθούν οι βάσεις.