Εντάξει, ξέρω πως τα πράγματα όσο περνά ο καιρος αλλάζουν τίποτα δεν μένει το ίδιο. Όταν τα πράγματα αλλάζουν και είσαι εκεί για να δεις τις μικρές αλλαγές που συμβαίνουν κατά καιρούς οι αλλαγές δεν σου φαίνονται και τεράστιες. Όταν όμως βγαίνεις απο το περιβάλλον και επιστρεφεις μετα απο πολυ καιρό οι μικρές αλλαγές έχουν ένα τροπο, ή ένα φαινόμενο, μαζικής αλλαγής.

έτσι λοιπόν, αυτη την εβδομάδα είναι στην περιοχή Copley τις Βοστόνης. Στο Λύκειο ερχομουν εδω κάθε Σαββατοκύριακο για Ταεκβοντο, και να να πάω στη βιβλιοθήκη που είχε Ίντερνετ, αφού τότε δεν το είχα σπίτι. Κάθε καλοκαίρι ήμουν εδω καθημερινά αφού ο πατέρας μου δεν με άφηνε να κοιτάμε αργά, οπότε ερχομουν για Ταεκβοντο κάθε μέρα, και για βιβλιοθήκη, και φυσικά κινηματογράφο.

Οταν αρχισα πανεπιστήμιο δεν είχα και τόσο χρόνο για σινεμά, και για Ταεκβοντο, και Ίντερνετ είχα στο σχολείο και στο σπίτι, οπότε σιγά σιγά σταμάτησα να ερχομαι. Με μια παλιά κοπελιά είχα έρθει μερικές φορές εδω για σινεμά, αλλα και αυτο λίγες φορές. Έτσι λοιπόν, αυτη την εβδομάδα που ήρθα στη. Ίδια περιοχή, βλέπω πως αρκετα μαγαζιά έχουν αλλάξει και το σινεμά δεν υπάρχει πια. Στη θέση του ένα εστιατόριο. Αντίο λοιπον παλιο σινεμά, αρκετές καλές αναμνήσεις αλλα καιρος για νέους ορίζοντες.