Άσχετη ιστορία που σε κάνει να ξανασκεφτείς...

Τις προάλλες ήμουν σε ένα από τα μαθήματα μου, γλωσσολογία για την ακρίβεια, και έκανα μια παρουσίαση για το θέμα του critical reading. Με λίγα λόγια να διαβάζεις ένα κείμενο και να κάνεις ερωτήσεις γιατί το κείμενο και η ιστορία είναι γραμμένη έτσι και όχι αλλιώς Η παρουσίαση ήταν ένα simulation αν ήμουν καθηγητής Αγγλικών πως θα δίδασκα μια συγκεκριμένη ιστορία, και για να προετοιμαστώ για την παρουσίαση έπρεπε να σκεφτώ το background των μαθητών, την ηλικία τους και άλλα.

Εγώ και ο συνεργάτης μου αποφασίσαμε πως το κοινό μας είναι ενήλικες, αλλά ποτέ δεν σκεφτήκαμε τι ηλικία είναι αυτοί οι ενήλικες Αρχικά σκεφτόμουν 3η λυκείου, ή αρχές πανεπιστημίου και αυτό απάντησα όταν μας ρώτησε η καθηγήτρια. Μάλλον δεν άκουσε την απάντηση μου και ο συνεργάτης μου απάντησε (πιο δυνατά) πως να είστε ο εαυτός σας - δηλαδή σε μεταπτυχιακή ηλικία.

Δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση αυτό, ίσως ήταν το τρακ, ίσως ήταν κάτι άλλο. Τελικά το σκεφτόμουν το περασμένο σαββατοκύριακο και όντως υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ ενός ατόμου στο λύκειο και κάποιον τις ηλικίας μου - κάποιον που κοντεύει να τριανταρίσει. Ο καιρός περνάει και δεν το καταλαβαίνουμε εκτός αν σταματήσουμε να παρατηρήσουμε το περιβάλλον δίπλα μας...