Περίεργη μέρα χτές. Έκανα μια σαλάτα... έκοβα κάτι πιπεριές, και κόπηκα!
Νευράκια, νευράκια, πάω βάζω τσιρότο, επιστρέφω συνεχίζω. Ξανακόβομαι, άλλο δάχτυλο, με τον ίδιο τρόπο που έκοψα το άλλο μου δάχτυλο! Ρε κέρατα! ο λύκος και αν γέρασε που λέει και η παροιμία! Πάω βάζω δεύτερο τσιρότο, συνεχίζω την σαλάτα. Το έμαθα το μάθημα - δεν κόπικα.

Το απόγευμα πήγα σε μια συνάντηση καλλιτεχνών της πόλης (η Χριστίνα είναι αντιπρόεδρος του συλλόγου) για να βοηθήσω στον καθαρισμό ενός γραφείου που θα είναι το μαγαζί του συλλόγου για το καλοκαίρι. Εκεί πέφτει κάτι που μετέφερα, κόβω και άλλο δάχτυλο (το μικρό). Ρε κερατά!!!

Έρχομαι σπίτι το βράδυ, κάνω το φερμουάρ κάτω στο παντελόνι μου να αλλάξω, και άρχισε να βγαίνει αίμα από άλλο δάχτυλο! Απίστευτο, και όμως αληθινό!

Λες να είναι τιμωρία που δεν έκανα την εργασία; χε χε χε.