Tiς προάλλες σκεφτόμουν το πρώτο μου μπλόγκ στο blogger, το «Είμαι φοβερός και το ξέρεις». Έτσι λοιπόν είπα να κάνω ένα διάλειμμα από το 1994 και το #metanastis του τότε για να γράψω λίγο για το πρώτο μου Ελληνικό μπλόγκ - τουλάχιστον το πρώτο στην μορφή που γνωρίζουμε τα μπλόγκ σήμερα.

Εντάξει, μπορεί να την είχα ψωνίσει λίγο τότε, αλλά το όνομα, φοβερός, προέρχεται στο ότι δεν ήθελα να χρησιμοποιήσω το «κανονικό» μου username το οποίο το χρησιμοποιώ από το 1992. Το μπλόγκ αρχικά ήταν πειραματικό, και είχα αρχίσει διάφορα μπλόγκ τότε, στο blogger, wordpress, livejournal, και στο CMS της ιστοσελίδας μου, το RapidWeaver, για να δώ πως παίζουν οι διάφορες πλατφόρμες. Τελικός για όλα μου τα μπλόγκ κατέληξα στο blogger.

Εντάξει, πειραματικό μεν, αλλά που κολλάει το φοβερός; Εκείνη την εποχή, 2005, η δουλειά που είχα άλλαζε σε μορφή. Αρκετοί συνάδελφοι δεν καλυτέρευαν τις γνώσεις τους για αυτά που απαιτούσε η δουλειά, που οι περισσότερες γνώσεις ήταν τεχνολογικές σε μορφή. Έτσι λοιπόν εγώ ήμουν αυτός που έτρεχε γιατί εγώ μάθαινα τα διάφορα καινούργια περί τεχνολογίας. Έτσι λοιπόν είπα να ζητήσω μια προαγωγή. Ήμουν στην δουλειά ήδη για 4 χρόνια, και στο τμήμα για 7, οπότε δεν είδα κάτι περίεργο στο να ζητήσω μια αύξηση αφού έκανα, κατά την γνώμη μου, την δουλειά των άλλων. Στην τελική την προαγωγή μου την αρνήθηκαν και έτσι γεννήθηκε το «Είμαι φοβερός και το ξέρεις», κατά κάποιο τρόπο απαντώντας στο αφεντικό που δεν υποστήριξε την προαγωγή. Η ιστορία της προαγωγή όμως είναι καλύτερη για άλλο δημοσίευμα.

Το «Είμαι φοβερός και το ξέρεις» άνοιξε τις πόρτες 7.7.2005 και μεταξύ 2005 και 2.18.2009 που το έκλεισα έγραψα 572 δημοσιεύματα Το μπλόγκ αυτό, υπήρξε όχι μόνο ένας τρόπος να εκφράστω στα Ελληνικά, και να γράψω ένα ή δύο πράγματα (εντυπώσεις, σκέψεις, απόψεις) για την δουλειά σε ένα δημόσιο πανεπιστήμιο, ήταν και τρόπος να κρατήσω επικοινωνία με την Ελλάδα. Το μπλόγκ το αποκαλώ το τρίτο κύμα τεχνολογιών και επικοινωνίας με την Ελλάδα - το πρώτο ήταν η αλληλογραφία (με ταχυδρομείο!) στο λύκειο. Τα ιστολόγια (και τα podcast) φαίνεται πως ήταν μόδα τότε και αρκετοί Έλληνες μπλόγκαραν. Έτσι λοιπόν εντάχτηκα και εγώ σε μια διαδικτυακή κοινότητα bloggers και για αρκετό καιρό και ας μην μπορούσα να έρθω Ελλάδα η Ελλάδα ήταν στο διαδίκτυο (και πάλι).

Σε κάποια φάση το 2007 το «Είμαι φοβερός και το ξέρεις» το έκανα ιδιωτικό μπλόγκ με λίγα άτομα άτομα να έχουν πρόσβαση. Είχα αλλάξει δουλειά αλλά εκεί τα πράγματα ήταν δύσκολα από πολλές πλευρές. Έχω την εντύπωση πως αρκετοί «πειράχτικαν» επειδή έγραφα σχόλια (και ας ήταν σε ξένη γλώσσα) για το τι γινόταν στο γραφείο και αυτό το πρόβλημα έγινε μέρος τις αυξανόμενης στοίβας προβλημάτων στην δουλειά. Για να μην έχω περισσότερα παρατράγουδα έγραφα λοιπόν σε κλειστό ιστολόγιο μέχρι το 2009. Αφού η κοινότητα στέρεψε - λίγοι είχαν πρόσβαση στο μπλόγκ μου, και αρκετοί άρχισαν να κλείνουν (π.χ. οι πιο πολλοί στο blogroll μου τώρα δεν έχουν για μπλογκ) είπα πως ήταν κάπως ανούσιο να συνεχίζω να μπλογκάρω στα «κρυφά». Η αυτολογοκρισία δεν κάνει καλό.

Με το «Είμαι φοβερός και το ξέρεις» έμαθα αρκετά μαθήματα που μαθαίνει κάποιος όταν μεγαλώνει. Σε κάποια φάση στο μέλλον θέλω να πάρω όλα τα δημοσιεύματα και να κάνω μια επιμέλεια δημοσιευμάτων και να τα μεταφέρω εδώ. Από τότε που το έκλεισα το «Είμαι φοβερός και το ξέρεις» ήθελα να αρχίσω να μπλογκάρω και πάλι στα Ελληνικά, χωρίς λογοκρισία. Τώρα που τα πράγματα είναι πια πιο ανθρώπινα συνεχίζουμε εδώ.

Εσείς έχετε δικά σας μπλόγκ που τα κλείσατε; Αν μπλογκάρετε ακόμα, έχετε ακόμα μεράκι για τέτοιο γράψιμο ή είναι κάτι από μια παλιά εποχή;