Στο λύκειο στην Αμερική υπάρχουν αρκετές εξωσχολικές δραστηριότητες, Όπως είχα γράψει και τον περασμένο μήνα. Στον τελικό χρόνο του λυκείου υπάρχουν μερικές ειδικές δραστηρίοτητες όπως το yearbook και η θεατρική παράσταση που δίνει η τάξη που αποφοιταεί. Και οι δύο δραστηριότητες είναι υπό την εποπτεία κάποιου καθηγητή, αλλά σε γενικές γραμμές οι μαθητές είναι αυτοί που κάνουν την δουλειά.

Αρκετοί λοιπόν που είχαν αρχίσει με το yearbook πήγαν στο class play, την θεατρική παράσταση που θα έδινε τάξη μας τον Απρίλη (ή τον Μάιο;). Οι πιο πολλοί ήθελαν να είναι σταρ, αλλά αν θυμάμαι καλά είχαμε και αρκετούς που έκαναν στα σκηνικά και την μουσική. Μια δουλειά που είχαν, και που προφανώς κανείς δεν την ήθελε, ήταν η δουλειά του παραγωγού. Δεν την ήθελε κανείς, οπότε όπως και με το yearbook ήρθε κάποιος σε εμένα, το ποιος μου διαφεύγει, και μου ζήτησε να είμαι παραγωγός. Τι κάνει ένας παραγωγός; Ένας Θεός ήξερε - μόνο την ταινία του Μελ Μπρούκς με τον τίτλο «οι παραγωγοί» θυμάμαι.

Τελικά η δουλειά δεν ήταν και πολύ δύσκολή επειδή αρκετά πράγματα ήταν ήδη εν εξελίξει όταν άρχισα. Και την θεατρική παράσταση την είχαν έτοιμη (κάτι που έκανε ο εποπτεύων δάσκαλος - τίτλος παραγωγής ήταν Zombie Prom), και σκηνοθέτης υπήρχε (ο δάσκαλος) και κάμεραμαν υπήρχαν (για να αποθανατίσουμε την παράσταση), και αρκετά άλλα που κάνει ένας παραγωγός (βάση αυτά που μου λέει η βικιπαίδεια) ήταν ήδη τακτοποιημένα Το μόνο που βασικά χρειαζόταν να γίνει ήταν το μάρκετινγκ, οπότε τα πιο πολλά πράγματα που χρειαζόμουν να κάνω ήταν να ανοίξω ένα διάλογο με της τοπικές εφημερίδες να κάνουν λίγο προώθηση της ιστορίας.

Η θεατρική παράσταση ήταν μιούζικαλ και ήταν σχετικά καινούργια παραγωγή (δημιουργήθηκε το 1993). Οι συμμαθητές μου είχαν φαγωθεί να κάνουμε το Grease ως την θεατρική παραγωγή αλλά κάποια άλλη τάξη την είχε κάνει πρόσφατα (και μάλλον το Grease θα κόστιζε παραπάνω για τα πνευματικά δικαιώματα αφού είναι πασίγνωστη ταινία). Σε αυτή την ιστορία ο κεντρικός ανδρικός ρόλος πεθαίνει αλλά λόγο ραδιενέργειας επιστρέφει ως ζόμπι για την αγαπημένη του (για ζόμπι πάντως είχε αρκετό μυαλό, μέχρι και κανονικό διάλογο είχε, χαχα). Περισσότερες πληροφορίες για την ιστορία στην βικιπαίδεια.

Μπορώ να πω ότι οι συμμαθητές μου ήταν αρκετά ταλαντούχοι. Η παράσταση, απ όσο θυμάμαι, έκανε θράση και πήγα και τις δύο βραδιές που είχαμε παράσταση να την δω. Αν και στην τελική ανάλυση δεν έκανα και πολλά ως παραγωγός, είχα τον τίτλο - ίσως επειδή για να βρω και να μιλήσω σε δημοσιογράφους έφαγα το κρύο με τις χούφτες χα χα. Το μόνο μεταφορικό μέσω που είχα ήταν το ποδήλατο και τα πόδια, και μες το καταχείμωνο μεταξύ μαθημάτων και yearbook προσπαθούσα να βρω τους δημοσιογράφους χαχα. Εντάξει, η μικρές εφημερίδες δεν έχουν και πολύ προσωπικό όποτε ο τύπος έτρεχε για άλλα νέα.