Χτες το πρωί είχα πάει στον φούρναρη (ναι, ο φούρναρης είναι ανοιχτός τις Κυριακές στα μέρη μας) να αγοράσω ψωμί, και κανένα πρωινό φαΐ τύπου κρουασάν, τυρόπιτας κτλ. Ο φούρνος άρχισε μικρός, αλλά έκανε επέκταση στα προϊόντα που παρείχε, πρώτα άρχισε με ψωμί και με γλυκά, και σιγά σιγά έκανε και σάντουιτς και καφέ. Οπότε ο φούρνος έγινε σαν μικρή καφετέρια.

Σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα που γίνονταν οι αλλαγές στον τύπο του καταστήματος η πελατεία μου φαίνονταν πάνω-κάτω η ίδια. Πάντα είχε κόσμο (και μουσική) το κατάστημα.  Χτες λοιπόν που μπήκα μέσα σχεδόν νέκρα! Δεν είχαν ηλεκτρικό οπότε δεν μπορούσαν να κάνουν ούτε καφέ, ούτε σάντουιτς, ούτε κρουασάν - τα κρουασάν πάντα τα ψήνουν τελευταία για να είναι φρέσκα φρέσκα στην αρχή της μέρας. Ψωμί και άλλα γλυκά είχαν επειδή αυτά τα ψήνεις πιο νωρίς, και μερικά γλυκά πρέπει να «κάτσουν» λίγο πριν τα σερβίρεις.

Τέλος πάντων, αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως το κατάστημα πια δεν το θεωρούν πολλοί ντόπιοι ως αρτοπωλείο που έχει και καφέ, αλλά ως καφετέρια που έχει και αρτοπωλείο. Αν το θεωρούσαν οι ντόπιοι ως  αρτοπωλείο που έχει και καφέ πιστεύω πως και χωρίς ρεύμα θα είχε πελατεία, όπως τις αρχικές του μέρες.