Αυτο το άρθρο το είδα στις γλωσσοφραφίες, και είναι μια αναδημοσιεύση από ον κυριακάτικο Πολίτη της 30ης Αυγούστου 2009.

Μου άρεσε αρκετά αυτό το άρθρο, και αν είστε ενδιαφερόμενοι με την γλωσσολογία ρίχτε μια ματιά

Να δύο απόσπάσματα που μου έκαναν εντύπωση:

Οι περισσότερες λέξεις έχουν εσωτερική δομή, μπορούν να διαιρεθούν δηλαδή σε μικρότερα συστατικά. Αυτό είναι ξεκάθαρο για λέξεις όπως ‘ξεβιδώνω’ ή ‘ξεκάθαρο’, που περιέχουν ένα στοιχείο ‘ξε’ και άλλα στοιχεία που συνδυάζονται για να φτιάξουν τις λέξεις ‘βιδώνω’ και ‘καθαρό’. Το ‘ξε’ είναι γραμματικό μόρφημα, όπως και οι καταλήξεις –ώνω και –ο. Μπορούμε δηλαδή να αναλύσουμε τα ‘ξεβιδώνω’ και ‘ξεκάθαρο’ ως ‘ξε-βιδ-ώνω’ και ‘ξε-κάθαρ-ο’.

Το δεύτερο παράδειγμα έρχεται από τις περιπτώσεις εκτεταμένου δανεισμού, όπως λ.χ. στην καθομιλουμένη των ελληνοαμερικανών. Παρότι μιλάνε για μπίλια και κάρα, αντί για αμάξια και λογαριασμούς, και παρότι η ρίζα του μπιλιού είναι το αγγλικό bill και του κάρου το αγγλικό car, αναγνωρίζουμε ότι πρόκειται για ελληνικά. Άλλωστε με δανεισμό ριζών πολιτογραφήθηκαν ελληνικές δεκάδες χιλιάδες λέξεις: από την οθόνη μέχρι το ταψί, από τον παράδεισο μέχρι τη φούστα και από το τρένο μέχρι την ντομάτα…

Αυτο το δεύτερο μου έκανε εντύπωση γιατί είμαι τώρα πάνω από δέκα χρόνια στην Αμερική και κάτι τέτοιους δανεισμούς τους ακούω κάθε μέρα, αλλά στην Ελλάδα (και στην Κύπρο) δεν πρόκειτε να τους ακούσεις, εκτώς φυσικά αν είναι από Ελληνοαμερικανούς :-)