Εδώ και κάτι εβδομάδες έχω αρχίσει να παρακολουθώ την σειρά L.A.P.D. (Lekanopedio Atiikis Police Department). Η σειρά για όσους δεν την έχουν δει είναι περί μιας ομάδας αστυνομικών που ότι και να τους τύχει, όσο και εύκολο και αν είναι η αποστολή, πάντα κάτι βρίσκουν και τα κάνουν μαντάρα!

Φυσικά έχουμε τα στερεότυπα: το αφεντικό ο οποίος δεν ξέρει που του πάν τα τέσσερα, ο ντίρτι χάρρυ που έχει εθιστεί να τα πιστόλια, ο geek της παρέας που έχει κόλλημα με μια πρώην και του αρέσει να μαθαίνει περί criminal justice και άλλους τρεις στο παρασκήνια που είναι το ίδιο μπάζα όπως οι κυρίως πρωταγωνιστές.

Όταν άρχισε η σειρά μου άρεσε αρκετά (είμαι στο 13ο επεισόδιο αν δεν κάνω λάθος) αλλά χτες άρχισα να σκέφτομαι «μα καλά ρε παιδιά, σε πόσες τρελές καταστάσεις θα βρεθούν αυτοί οι τύποι;» Τώρα θα μου πεις πως μου αρέσει το 24 και μπορούμε όλοι να πούμε με σιγουριά πως ο Τζακ κάνει αρκετά απίθανα πράγματα και δεν λέμε και πολλά όσον αφορά αυτές τις απιθανότητες - με την κωμωδία θα κολλήσουμε;

Ένα από τα πράγματα που μου αρέσει με την σειρά (εκτός των χαρακτήρων - όσο και χαζοί να είναι ώρες ώρες) είναι το ότι μια υπόθεση μπορεί να πάρει τρία ή τέσσερα επεισόδια για να ολοκληρωθεί, οπότε σε αφήνει με μία καλύτερη ιστορία στο τέλος.