Από τότε που ήμουν μικρός μου άρεσαν οι υπολογιστές. Αρχικά μου άρεσαν επειδή ήταν ένας τρόπος να παίζω παιχνίδια. Είχα φίλους που είχαν Amiga, και άλλους που είχαν Amstrad, αλλά κανένας δεν είχε Atari απ’όσους ήξερα. Αναρωτιέμαι γιατί;

Στο λύκειο λοιπόν, την πρώτη χρονιά με είχαν χώσει σε προαιρετικό μάθημα στα οικιακά. Νομίζω πώς και την δεύτερη χρονιά έκανα οικιακά, αφού είχα τελειώσει το πρώτο κομμάτι του μαθήματος γιατί να μην τελειώσω και το δεύτερο; Στην δευτέρα λυκείου (11th grade) είχα επιτέλους την ευκαιρία να κάνω πληροφορική ως προαιρετικό μάθημα. Τι ωραία! Γράφτηκα λοιπόν για το Computer Science (έτσι νομίζω πως λεγόταν το μάθημα) το οποίο είχε ως επίκεντρο την γλώσσα BASIC, και συγκεκριμένα το AppleSoft BASIC.

Apple IIgs

Το μάθημα ήταν αρκετά ενδιαφέρων. Οι υπολογιστές που είχαμε ήταν λίγο απαρχαιωμένοι Χρησιμοποιούσαμε Apple IIgs, οι οποίοι βγήκαν στην αγορά το 1986 και σταμάτησαν να τους πουλάνε το 1992 (το έτος που έκανα πληροφορική ήταν 1996-1997) Με τον υπολογιστή δεν είχαμε καν GUI. Οι καθηγητές μας είχαν φώσει μια δισκέτα με που ήταν φορματαρισμένη με το λειτουργικό ProDOS και με το BASIC, και ξεκηνάγαμε τον υπολογιστή με αυτό. Δεν είχαμε κάν ποντίκια.

ProDOS

Κατά την διάρκεια της σχολικής χρονιάς βρήκα το λειτουργικό Apple IIgs OS (που έμοιαζε λίγο με το MacOS) και βρήκα και ένα ποντίκι για να μπορώ να χρησημοποιώ τον υπολογιστή με GUI και να το παίζω μούρι.


Σε αυτό το μάθημα όλα αυτά που κάνανε ήταν «βασικά» και τα έκανα γρήγορα. Μερικές φορές ερχόμουν στο computer lab μετά το σχολείο για να κάνω κάποιες ασκήσεις που θα κάναμε την επόμενη μέρα για να έχω τον χρόνο μου ελεύτερο κατά την διάρκεια του μαθήματος να πειραματίζομαι με άλλα πράγματα. Βρήκα και ένα βιβλίο στην βιβλιοθήκη της Βοστόνης για το πως να προγραμματίζεις πιω προηγμένα προγράμματα με AppleSoft BASIC (νομίζω πως ήταν το βιβλίο AppleSoft BASIC subroutines & secrets) και άρχισα να μαθαίνω πως να κάνω parallel programming για να δημιουργό παιχνίδια και να προγραμματίζω μουσική. Το μοιράστηκα με τους υπόλοιπους στο μάθημα και άρχισαν όλοι να κάνουν και αυτοί τα δικά τους δημιουργικά

Το τελευταίο project για το μάθημα ήταν μια εισαγωγή για ένα παιχνίδι τύπου mission impossible για το οποίο είχα δημιουργήσει γραφικά και είχα κάνει την μουσική της σειράς mission impossible ψηφιακή για αυτή την εισαγωγή Όλα πήγαιναν καλά έως ότου μια μέρα έσωσα το μουσικό αρχείο (το οποίο έκανε load ξεχωριστά) με το ίδιο όνομα αρχείου όπως το κύριο πρόγραμμα που είχε τον κώδικα και τα γραφικά Όχι ρε κερατά! Πάει! Χάθηκε κόπος μερικών εβδομάδων, και δεν είχα και backup! Ευτυχώς η καθηγήτρια είχε δει την πρόοδο μου οπότε δεν χρειαζόταν να κάνω κάτι παραπάνω για να περάσω το μάθημα, αλλά πραγματικά δεν το πιστεύω τι βλακεία έκανα…

Το πάθημα έγινε μάθημα - always back up!