Χμμμ... εντάξει δεν είναι κρίση, απλός συλλογισμός.
Η αλήθεια είναι πως η δουλειά μου είναι «βαρετή», με την έννοια του ότι δεν έχω και πολύ δουλειά. Από το σαραντάωρο την εβδομάδα, άντε να δουλεύω 25-30 ώρες (κανονικής δουλειάς), οι υπόλοιπες 10-15 ώρες είναι το «περίμενε» για τον πελάτη. Σε αυτές τις 10-15 ώρες κάνω τις ασκήσεις μου και τα διαβάσματα για τα μαθήματα.

Ο μόνος λόγος που μπορώ να κάνω τόσα μαθήματα είναι πως έχω αυτό τον ελεύθερο χρόνο οπότε δεν παραπονιέμαι και πολύ. Το θέμα είναι το τι γίνετε όταν βαριέμαι να κάνω μαθήματα και αποφοιτήσω (ολοκληρωτικά αυτή την φορά). Η αλήθεια είναι πως έχω αρχίσει να βαριέμαι το πέρα δώθε, τα 60-70 λεπτά την ημέρα να έρθω στην δουλειά και τα άλλα 60-70 λεπτά για την επιστροφή στο σπίτι.

Έχω σκεφτεί πως θα ήθελα να ήμουν consultant να δουλεύω με δική μου επιχειρήσει από το σπίτι, και να πηγαίνω σε πελάτες, αλλά όταν σκέφτομαι τα ασφαλιστικά, τα περί σύνταξης, και όλους τους υπόλοιπους πονοκεφάλους που έχει μια δική σου επιχειρήσει λεω «ξέχασε το».

ΛΟΤΤΟ!!!! Που είσαι ρε!!! Να σε χτυπήσω και να κάνω ότι δουλειά θέλω χωρίς πονοκεφάλους! ΛΟΛ