Μέχρι και την 10η τάξη, αν θυμάμαι καλά, είχαμε τον κύριο Μέϊσεκ (Macek) ως υπεύθυνο του τμήματος πληροφορικής του Λυκείου μας. Ο τύπος ήταν αρκετά ενδιαφέρον άνθρωπος, και αρκετά νέος, οπότε όλο και κάτι καινούργιο έφτιαχνε για να μας κρατάει το ενδιαφέρων στους υπολογιστές. Κρίμα που ήταν μόνο προσωρινός αντικαταστάτης (απ’ότι θυμάμαι το έκανε ως χάρι για κάποιον γνωστό του) και τον είχαμε μόνο για δύο χρόνια.

Σε αυτά τα δύο χρόνια κάθε απόγευμα στο computer lab παίζαμε ένα παιχνίδι που λέτε bolo. Το computer lab που είχαμε στο σχολείο τότε είχε υπολογιστές του τύπου Apple LC II and LC III, τα οποία ήταν αρκετά «μικρά» εν σύγκριση με αυτά που έβλεπες στα PC τότε, αλλά λόγο του μεγέθους τους δεν είχαν και πολύ χώρο για επεκτάσεις. Οι υπολογιστές είχαν επεξεργαστή 16-25 Mhz, 80MB σκληρό, και δικτύωση μέσω AppleTalk. Το bolo ήταν ένα δικτυωμένο παιχνίδι στο οποίο είχες ένα τανκ και ο σκοπός ήταν να κατακτήσεις ουδέτερα pillbox (στάσιμες εγκαταστάσεις που πυροβολούν στους εχθρούς) και να τις ξαναχτίσεις υπό την δική σου σημαία. Μετά από εκεί και πέρα είναι ένα παιχνίδι του τύπου capture the flag.

Στα αγγλικά η περιγραφή είναι ως εξής

"Bolo is a 16 player graphical networked real-time multi-player tank battle game. It has elements of arcade-style shoot-em-up action, but for the serious players who play 12 hour games with 16 players working in teams in different networked computer clusters around an office or university campus, it becomes more of a strategy game. You have to play it to understand."

Το ωραίο με το bolo είναι πως λόγο της δικτύωσης μπορούσες να μπεις σε ομάδες, οπότε δεν ήσουν μόνος σου εναντίον πολλών άλλων (είχαμε περίπου 30 υπολογιστές στο computer lab), οπότε μπαίναμε σε ομάδες και γινόταν το σώσε κάθε απόγευμα μετά το σχολείο. Ήταν ένας ενδιαφέρων τρόπος να μάθουμε πως να παίζουμε με άλλους σε ομάδα και το πως να επικοινωνούμε, και να σχεδιάζουμε, με τις ομάδες μας για να κερδίσουμε. Ήταν κάτι που το μάθαιναν παιδιά που έπαιζαν διάφορα σπορ για το σχολεία, αλλά εμείς οι geek,το μαθαίναμε αλλιώς ;-)


Το άλλο ωραίο είναι πως το bolo σου επέτρεπε να δημιουργείς δικούς σου χάρτες, οπότε ως παίχτης δεν περιοριζόσουν στους χάρτες που είχαν προετοιμασμένους οι developers του bolo. Όταν έφυγε ο κύριος Μέϊσεκ σταμάτησαν και τα τουρνουά bolo κάθε απόγευμα. Κρίμα. Ευχαριστούμε για τις καλές εμπειρίες με το bolo κύριε Μέϊσεκ, όπου και να είσαι!